İstiridyeler ile Natürmort

Geçen hafta Çarşamba günü, Sanat Üzerine Düşünceler'de Jeremy Bentham'ın utilitarizme (faydacılık) bakış açısını anlamak adına birtakım varsayımsal deneyler yaptık. Onun matematiksel yaklaşımı, eylemlerin sonuçlarını ölçmeye ve böylece eylemlerin değerini verdikleri zevk ve acısızlık ile belirlemeye imkan sağladı. Bu nedenle (geçen haftanın deneyi ile) bazı tortillalar bir tablodan daha değerli hale geldi. Bentham'ın denklemine göre, en nihayetinde zevk ve acı iki şey ile belirleniyor: süreleri ve yoğunlukları. Bu binom lens aracılığıyla görüntülenen dünyanın, sadece acıdan kaçınmak ve kolay zevklerin peşine düşmeye odaklı, fuzuli bir hayata götüreceğinden korkan Stuart Mill, bir başka düşünce deneyini kullanarak bu perspektif ile yüzleşti, hem de oldukça tuhaf bir deneyle... Eminim bu sabah tam bir istiridye gibi hissederek uyanmamıştınız, ama Mill'in deneyi için bir deneyelim: seçmek zorunda olsaydınız; bir istiridyenin hayatını seçip asla acı hissetmemeyi mi; yoksa Henri Matisse'in (başlangıçta deney besteci Joseph Haydn ile yapılmıştı) hayatını seçip, yaratılışın en yüksek zevklerine ve aynı zamanda ızdırap ve ölüme maruz kalmayı mı seçerdiniz? Bentham'ın matematiksel varsayımına göre, denklemdeki değişkenler süre ve yoğunluk olduğu için, istiridye olmak daha tercih edilebilir: onun sınırsız süresi, Matisse'in hayatının yoğunluğuna üstün gelecektir. Sonucun absürtlüğü ve çürümeyle oluşan duyusal bir varoluş ile karşı karşıya kalan Mill, iki zevki birbirinden ayırıyor: Yüksek zevkler ve Düşük zevkler - entelektüel zevkler, bedensel zevklerden daha üstündür. Artur Deus Dionisio Bu arada, bugün #museumselfie günü - müze selfielerinizi bu hashtag ile sosyal medya hesaplarınızda paylaşmayı unutmayın:) Yarın görüşmek üzere!