Süpernovalar

Sanat, tamamen bakış açısıyla ilgilidir. Tek başınaysanız, kolaylıkla benmerkezci hale gelebilir. Kendi izlenimlerimizi pekiştirir, detaylandırır ve onları kendimiz doğrularız. Birçok kez fikirlerimizi destekleyen gerçekleri fazla basitleştirir ve dünyayı kendi varsayımlarımıza sığdırmaya çalışırız. Bir partide tanıştığımızı farz edin, ve - açıkçası biraz tuhaf olan - Richard, Johanna'ya sizin çok da nazik bir insan olmadığınızı söyler, ardından Catherine'e tanıdığı en nazik insan olduğunuzu söyler. O günün şöforu olarak seçilen siz, ikram edilen nefis şarabın son kadehini geri çevirirsiniz. Johanna, sizin bu jesti takdir etmediğiniz, ve onlarla parti yapmaya devam etmek istemediğiniz varsayımına sahipken (gerçekten - şarap senin için yeterince iyi değil mi?); Catherine ise, Richard'ın (şarabı satın alan kişi) daha fazla içebilmesi için sizin pahalı şarabı geri çevirmenizin çok ince olduğunu düşünmüştür - ne kadar da asil! Bu doğrulama önyargısı, kendi fikirlerimizi pekiştirmemizde yardımcı olur ve gerçekliği, siyah-beyaz bir teyite ya da seçtiğimiz inançlarımızı inkara dönüştürebilir. Gözlerimiz, bir dereceye kadar görmek istediklerimiz tarafından kandırılır. Vasarely, algılarımızın ne kadar yanıltıcı olabileceğini bilen bir ressamdır. Resimlerinin optik özellikleri, mevcut algı kavrayışımızı saptırmakta, ve bazen tanınırlığı tamamen zorlaştırmaktadır. Eseri, neredeyse izleyicinin gözüne farklı değerlendirmeleri tetikleyebilmek için batmaktadır. Anlık tanımlama dürtüsünü geciktirerek, kavrayabileceğimizden daha derin bir anlam öne sürer. Frankenstein'ın yaratığının (canavarın) bununla ne ilgisi vardır? Diğer birçok karmaşık karakterler gibi o da ilk izlenimlerimize inanmanın ve güçlü siyah-beyaz fikirlerimizin olmasınının bizi çoğu kez gerçekten uzak tutacağının "canlı olmayan" kanıtıdır. Sofya Marmeladov, örneğin, fahişelik gibi bazı konuları gerçekten tekrar düşünmeme neden olan kişidir... Gerçek, bizim hayal ettiğimizden her zaman daha karmaşıktır ve hayran olduğumuz her neyse, ona uzunca bakmanın önemi budur - otomatik olarak kendi fikirlerimize ve önyargılarımıza göre hüküm vermek ya da onaylamak değil. Mary Shelley (onu Google'da aramalısınız; ve biz de gelecek güncellemede link ekleyebiliriz), sıkça yanlış anlaşılan eser "Frankenstein ya da Modern Prometheus"un yazarı, bir keresinde şöyle yazmıştır, "Karşı argümanların çok güçlü olduğunu düşündüğüm için fikirleri olan bir insan değilim."

Artur Deus Dionisio