Pieter Bruegel (baba)
Yaşlı Pieter Bruegel'e ait "Ölümün Zaferi" midesi kolay bulananlar için değildir. Tablo, çağının en korkunç resimleri arasında bulunmaktadır ve geçen yüzyıllar yalnızca tablonun korkutucu değerini arttırmıştır. Goya'nın 1810-20 tarihli Savaşın Felaketleri'ne kadar Avrupa sanatında dünyadaki cehennemin bu vahşi tasvirine benzer bir çalışma bulunmamaktadır. Bruegel'in tek panel şaheserinin kasvetli bir mesajı vardır: savaş felaketinden kaçış yoktur. Erkekler ve kadınlar ateş dolu arazide ölümün yandaşlarını kılıç ve mızraklarla savuşturmaya çalışmaktadır fakat hayattakilerin sayısı oldukça azdır ve çabaları da boşunadır. Ölümün kaçınılmaz, yüksek ve alçak kesim farketmeksizin acımasız olmasının yanı sıra (Orta Çağ ve Rönesans sanatçıları izleyicilerine bu dersi öğretmekten hiç bıkmamışlardır) ölüm aynı zamanda sapkınca yaratıcıdır da. Savaş süresince insanları bekleyen işkencenin çeşidi sınırsızdır. Halüsinasyon, Bosch'unki gibi şiddetli ve aksiyon doludur fakat şiddetin soğukkanlılığı mizaha yer bırakmamaktadır.
Ölümün Zaferi'ndeki sahnelerin tamamen hayal ürünü mü, daha önceki sanatçıların cehennemle ilgili görüşlerine bağlı kararlar mı, savaş vahşetine tanık olanların gözlemleri ya da üçünün karışımı mı olduğunu söylemek oldukça zor. Ölümün Zaferi'nin her karışı büyük boyutta kargaşaya yer vermektedir. İskeletler köylülerden asillere, çocuklardan krala kadar yüzlerce insanı öldürmektedir. Ölüm onları bekleyen kaderden kimseyi esirgememiştir. Bu tablo, kendisi de ölümün ve doğaüstü şeylerin şeytani çizimlerini yapan Hollandalı usta ressam Hieronymous Bosch'un Brueghel'in çalışmasındaki etkilerini göstermektedir. Tam ekranda görmek ve yakınlaştırmak için resme dokunun - gerçekten buna değer!