Hilebazlar

Hilebazlarda, oyuncular bir Rönesans dönemi kart oyunu olan primero’yu oynamaktadır. Eserin sol tarafında yanındaki hilebazın suç ortağına havaya kaldırmış olduğu eldivenli eliyle işaret etmekte olduğunun farkında olmadan kendini kartlarına kaptırmış olan saf çocuk yer almaktadır, sağda ise genç düzenbaz, sabırsızlıkla oğlana bakmakta ve kıyafetinin arka kısmından sakladığı kartı çekmektedir. İki taraf da istese bile ne bir şey görmekte ne de bilmektedir. Tabloda figürlerin gözlemleyebildiği ancak izleyicilerin fark edemedikleri durumlar vardır ya da tam tersi durum söz konusudur. Sahne, görme ve görmeme, bilgi ve cehalet, güven ve aldatma devinimi üzerine kurulmuştur. Sağdaki çocuk kartlarının görünmezliğine güvenirken, hilebazlar ise entrikalarının fark edilmemesine güvenmiş durumdadır. Figürler kendi ittifaklarına güvenmiş olmalılar ve de izleyicinin görebildiği şeyde ise bu güven anlaşmasının bozulabileceğine işaret edilmektedir. Caravaggio, bu konuyu ahlaksızlığın bir karikatürü olarak değil, fakat romancıya özgü bir tarzda işlenen jestlerin ve bakışların birbiriyle etkilemişinden doğan aldatma ve insani anlamla masumiyetin yitirilişi olarak ele almıştır.

Hilebazlar, Avrupa’daki sanatçılar tarafından benzer temalar üzerinden resmedilmiş sayısız birçok tabloya ilham kaynağı olmuştur.