Gün

Son haliyle, “Gün” tablosunun kompozisyonu, uyanma döngüsünün aşamalarını ardışık hareketlerle sunuyor. Kadınlar uykudan uyanıyorlar ve bazıları kendini gün ışığından sakınıyor; diğerleri bu aşamadan geçmiş ve resmin alt kısmındaki dağınık çiçeklerle temsil edilen günün ihtişamını hayranlıkla izliyorlar. Birlikte, kol hareketleriyle yarım daire oluşturarak eserin üst kısmının süslüyorlar. Vücut hatları serbestçe ortaya konan kadınlar; kapanmış bacaklarıyla da bir dizi oluşturuyor.

Ferdinand Hodler'ın konuyla ilgili bu tasviri, sembolik anlatımla dekoratif hareketlerin etkileşimine odaklanmaktadır. Çayırda mavi bir örtü üzerinde beş kadın oturuyor; zemine narin çiçekler saçılmış, renkleri örtünün yankısı şeklinde. Şafağın sarımsı ışığı ufuk çizgisinin üzerinde yükselirken, kenar kısımda kalan dört kadın güneşten kaçarkenki hareketleriyle merkezdeki figüre dönmüş. Merkezdeki kadın, bazı ayinlerde olduğu gibi kollarını açarak, kendini güneş ışınlarına bırakmış. Çayırın yumuşak iniş çıkışları ile bedenlerin dans edercesine hareketlerinin dizisi, tüm tabloyu kapsayan etkileyici koreografiyi oluşturur.

Açık tonları, coşkulu süslemeleri ve huzurlu senfonisiyle “Gün”, “Gece”nin (daha önce DailyArt'da yayınladığımız) kasvetli havasına karşıdır. Hodler'ın 1898'de evlendiği Berthe Jacques, modellerinden biri olmuştur. Sanatında, arketipik eterik kadını temsil eder, saflığı ve gerçekliği özetler.

1890'ların sonunda halkı ve tanınma savaşını kazanmıştı. Bu nedenle “Gün”, önceki yılların yoksunluklarından sonra hayatını aydınlatan ışığa özel bir ilahi olarak da görülebilir.

Bu görüşe göre Hodler sanatında, yeni hayatına başlangıç ​​sevinci ile kişisel durumuna çağrışım yaptı. 1900 yılında Paris'teki “Evrensel Sergi”de ve 1904'te “Viyana’nın Bölünmesi”nin on dokuzuncu sergisinde yer alan resmin muazzam başarısı, muhtemelen onun iki yeni versiyonunu üretme kararını tetikledi.

Kunstmuseum Bern sayesinde bugünkü tabloyu sunduk <3