Dövüşen Beşincinin Davulcu Çocuğu

Nişasta filmi zamklıboya yöntemini geliştirmeden önce (ki bu onun bir ressam olarak mirası olacaktı), Otto Walter Beck başarılı bir portre ressamıydı. New York'a taşındıktan sonra, bir ulusu bölen bir çatışmanın yaşlanan cesaretini yakalayarak İç Savaş gazilerinin 80 farklı resmini yapmakla görevlendirildi.

Smithsonian Amerikan Sanatı Müzesi daha sonra bu tabloları sergiledi ve satın aldı, aksi halde daha az bilinen bu ressamların ilk çabalarının gururlu ve vatansever bir koleksiyonunu muhafaza etti. Daha sonraki yıllarda daha fazla deney yapmasına rağmen, bu eserler parlak yetenekli bir sanatçının dinamizme olan duyarlılığını ve bağlılığını ortaya koyuyor.

Davulcu Çocuk'da güneş figürün kafasına aniden vurarak gözlerini korumasına neden oluyor. Işığın yoğunluğu etrafındaki çimenlere yansıyor, kehribar şekilleri esintiyle bulanıklaşıyor. Yaprak sapları yanından geçerken, çocuğun kıyafeti tersine hareket eder, etrafını sarar ve kaldırdığı kolunun altında aniden hiddetlenir.

Hareketsiz dururken bile, Beck'in figürü ya rüzgar ya da altındaki Dünya ile hareket ediyor gibi görünüyor. Bu "akış", yaşamının büyük bir bölümünü ustalaşmaya çalışarak geçirdiği bir etkidir - ta ki yukarıda bahsedilen tekniği geliştirene kadar. Nişastayı zamklıboya için bir baz olarak kullanan Beck, daha önceki çalışmalarında aradığı akışkan, kayma hareketini sağlayan bir viskozite yaratmayı başardı.

Walter Beck ve arkadaşı W.B. Yeats eskiden bir gölün ortasındaki pitoresk (resim konusu olmaya elverişli) bir ada olan Innisfree'de vakit geçirirdi. Bu güzel yeri ve her iki sanatçı üzerindeki etkisini "Innisfree Bahçeleri'nde Teselli İçin Bir Arayış" makalesinde okuyabilirsiniz.

- Anthony deFeo