At ve Tren

İvme ve gerilim, izleyiciyi raylarda hızlanan lokomotifle çarpışmak üzere dörtnala bir at sahnesine doğru çekiyor. Atın yaklaşmakta olan muhtemel felaketi ne kadar endişe verici olsa da izleyici gözlerini resimden alamıyor. Kanadalı sanatçı Alex Colville kimi zaman kişinin merakını çelen kimi zaman da kişiyi huzursuz eden eserler yaratmakta ustaydı. Resimleri, daima açığa vurduğundan daha fazlasını barındırdığı hissine sahipti.

At ve Tren, Kuzey Afrikalı şair Roy Campbell’in dizelerinden esinlenilmiş: “Rejime karşı bir beyin/ Ve zırhlı trene karşı kara bir at” . Colville’in öbür eserleri gibi bu eser de özenle planlanmış ve titizlikle hayata geçirilmiş. Pürüzsüz ve sade bir görünüm oluşturmak için boya yavaşça ve kat kat uygulanmış.

Yaşamı ve ölümü, iyi ve kötüyü tartması, Colville’in II. Dünya Savaşı sırasındaki savaş ressamlığı deneyiminden doğmuştu. Avrupa genelinde görevlendirildiğinde henüz yirmili yaşlarının başında olan sanatçının belgeledikleri arasında, 1945 yılında gördüğü Bergen Bensen Toplama Kampının açık toplu mezarları da vardı. Tanık olduğu akıldan çıkmayan görüntüler onunla kaldı ve sanatını derinden etkiledi. Sanatçı aynı şekilde Amerikalı Realist ressamlar Edwar Hopper ve George Tooker’dan da etkilenmişti. Colville’in resimleri insanlarda harekete geçme ve  değişim ateşlerini yakmaktan ziyade, etrafındaki dünyaya yönelik sessiz eleştirilerdi. Kullandığı motifler çoğunlukla ailesi, hayvanlar ve New Brunswick yakınlarındaki evinin ve Nova Scotia’nın manzaralarıydı. At ve Tren’de resmedilen tren yolu, Aulac, New Brunswick’teki bataklıklardan geçiyordu.

Tren farlarının ışığını yansıtan parlak raylar, izleyicinin gözlerini yoldan trene doğru yönlendiriyor. Sanatçı, izleyiciyi trenle yüzleşen kararlı atla birlikte raylar boyunca yerleştirerek tehlike ve aciliyet hissini artırmış. Bu sahne açıkça görünen harekete rağmen durgun bir sahne- zamanda donmuş bir an. Ve izleyici merakıyla baş başa ”Sonu nasıl bitecek?”

- Martina Keogan