Otoportre

Anthony van Dyck'in sanatsal kariyerinde, en eski ve önemli çalışmalarından biri kendi portresidir. Muhtemelen çıraklığından yeni kurtulmuş ve St. Luke Lonca’sının Üstadı ünvanını hak edebilmek için dört yılı daha olan; on dört ya da on beş yaşındaki çocuğun, resim alanında özgüvenli çocuksu olmayan tavırları 1624'ten sonraki otoportrelerinde görülür. Alnın ve gözlerin açık renkli bölgeleri için kalın impasto kullanımı, kırmızımsı karışmış saçlardaki emin fırça darbeleri şu an için Titian'dan etkilenen ressamın sonraki çalışmalarının inceliğine yönelik ipucu vermeyebilir ama özellikle yakanın kenarındaki tek, hızlı fırça darbesi şaşırtıcı bir özgüveni gösterir.

Bu otoportre, 1620'den bu yana daha hızlı yükseliş gösteren van Dyck tarafından yapılan etkileyici bir dizi çalışmanın başıdır: Van Dyck, Titian’ın sanatıyla dönüşüm yaşayan Rubens gibi İtalya'yı ziyaret edip çok dil bilen bir gezgin olarak; primus inter pares  gibi kendi zamanının ünlü adamlarının portrelerinin koleksiyonunda kendisi gravürünü yaparken yer alır; ve van Dyck'in Kral I. Charles'a olan değişmez sadakatine bir alegori olarak kendisini ayçiçeği ile resmetmiştir. İngiliz kraliyet çift Charles I ve Henrietta’nın hizmetinde 1632'den erken ölümüne kadar saray ressamı olarak çalıştı.

1613/1614 no'lu otoportre, van Dyck'in kişiliğinin önemli özelliklerini ve tarzını da içeriyor. Van Dyck bir dahi miydi? Bu sorunun cevabı elbette olumlu olmalıdır.

Viyana Güzel Sanatlar Akademisi sayesinde bugünkü tabloyu sunduk. :)