Frédéric Bazille
1862'de Bazille, hem ailesinin ısrarı üzerine tıp hem de kendi tercihi olan sanat eğitimi almak için Paris'e geldi. Monet, Renoir ve Sisley ile tanıştığı Charles Gleyre tarafından yönetilen akademik eğitim stüdyosuna katıldı. Avangart sanatın modernist eğilimlerinden etkilenen dörtlü, doğayı doğrudan gözlemlemek için stüdyodan ayrıldılar ve daha sonra yavaş yavaş empresyonizmi icat ettiler. Bazille, 1870'de Fransa-Prusya Savaşı sırasında öldürüldüğünde kariyerinin daha çok başındaydı. Hayatta kalsa sanat tarihinin ne kadar farklı olacağını kimse bilemez.
1870 yazının başlarında, savaşın başlamasından önce Bazille, yemyeşil çiçeklerin içindeki siyahi bir kadını tasvir eden iki benzer çalışma yaptı. Ulusal Galeri resmindeki kadın, kişisel gözlemlere dayalı özgünlükten kaçınarak, mevsimlik çiçeklerle dolu sepetinden seçilmiş bir şakayık çuvalını uzatan bir satıcı olarak görülüyor. Sunulan şakayıklar, Manet tarafından yetiştirilen çiçekler ve 1864-1865'te yaptığı bir dizi natürmortlar konusu, Manet'i anımsatacak şekilde kullanılmıştır. Avangardın güler yüzlü liderine mütevazı takdirini genişleten Bazille'in kompozisyonu, Manet'nin en ünlü ve kötü tanınmış eserlerinden biri olan ve siyah bir hizmetçinin çıplak bir fahişeye övgü niteliğinde çiçek sunduğu Olympia'yı da ima ediyor.
Not: Farklı deri rengine sahip insanların tasvirleri şu anda yeniden ziyaret ediliyor. Bu, uzun zamandır unutulmuş alanları keşfetmeyi amaçlayan sanat tarihindeki daha geniş eğilimlerin bir parçasıdır. Rembrandt Evi Müzesi'nin Rembrandt'ın Zamanında Siyah'ı nasıl özgürleştirdiğini buradan okuyabilirsiniz.