Max Beckmann
Şampanya Bardağıyla Otoportre, Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra idam edilen Alman ressam, teknik ressam, matbaacı, heykeltıraş ve yazar Max Beckmann'ın kendine benzeyen üçüncü çalışması. Daha önce kendisini bir doktor olarak ve stüdyoda bir sanatçı olarak tasvir ederken, burada bir gece kulübünün barında smokin içinde zarif bir züppe olarak karşımıza çıkıyor sanatçı. Beckmann böylece zengin bir geleneksel motiften yararlanıyordu: Neşeli içicilerin ve eğlence düşkünlerinin tasvirleri özellikle 17. yüzyılın Hollanda ve Flaman resimlerinde popülerdi. Ancak bu portre, şamatacı bir neşe izlenimi vermiyor. Sanatçının kafası bir kafatasına benziyor; teni yeşilimsi bir tona sahip ve gözlerinde kırmızı ve sarı tonlarında ışıltılar var. Bedeni sıkışık, neredeyse çarpık bir pozla kendisini dar resimsel alana sıkıştırıyor. Arka planda grotesk görünümlü bir karakter gülerken, soldaki aynada aynı yüz tehditkar bir yankı gibi görünüyor.
Birinci Dünya Savaşı'nı hemen takip eden dönem, siyasette ve toplumda muazzam bir altüst oluşla şekillendi. Savaş zamanı vurguncuları gece kulüplerinde, kabarelerde ve lüks otellerde zenginlikleriyle hava atarken, sayısız insan yoksulluğun kurbanı oldu. Beckmann burada, (çağdaş tanıklara göre) tercih ettiği içkinin şampanya olduğu, muhtemelen Berlin'deki Frankfurter Hof'un barında hayattan biraz zevk almaya çalışarak, hastalıklı bon vivant (hedonist, iyi yaşamasını seven kişi)'ın belirsiz kimliğine bürünmüş. Bu onun klasik rolü olacaktı: mesafeli burjuva, topluma ayna tutan bağımsız gözlemci.
Bugünkü tabloyu Städel Müzesi sayesinde sunuyoruz.
Not: Bu otoportreyi beğendiniz mi? O halde sanat tarihinin en ikonik ve önemli 12 otoportresini görmelisiniz!