Τοπίο με σπίτι και έναν ζευγολάτη

Αυτό το τοπίο είναι ασυνήθιστο στην υπερυψωμένη, σχεδόν πανοραμική άποψη του. Μια τέτοια γωνία μπορεί να θεωρηθεί ως μια προσπάθεια να δούμε τον κόσμο με τον ιαπωνικό τρόπο, φυσικό για έναν καλλιτέχνη που έχει εμμονή με την Ιαπωνία. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για σοβαρή επιρροή εδώ: η άποψη του Βαν Γκογκ ήταν ατομική και προερχόταν από τις δικές του εντυπώσεις. Ο δυναμισμός που διακρίνει αυτόν τον καμβά είναι ξένος σε σχέση με τα τοπία της Άπω Ανατολής. Ο πίνακας έχει μια τεράστια εσωτερική ενέργεια. Οι διαγώνιες διασταυρώσεις που σχηματίζουν τα όρια των χωραφιών και τα οργωμένα αυλάκια, τα περιγράμματα των στεγών, η σειρά των κυπαρισσιών -και τέτοιων διανυσμάτων - καταπονούν τη σύνθεση, αλλά όχι τόσο ώστε να διαταράσσουν την ενότητα του συνόλου. Είναι μια μελέτη από τη φύση. Ο χρωματισμός του πίνακα και η δράση των μορφών μας δείχνουν ότι εκτελέστηκε το φθινόπωρο, μια εποχή που ο Βαν Γκογκ δούλευε όχι μόνο στους χώρους του νοσοκομείου, αλλά και έξω από αυτούς.