Μπερτ Μοριζό
Η Μπερτ Μοριζό ήταν Γαλλίδα ζωγράφος και χαράκτρια και η πρώτη γυναίκα που εντάχθηκε στον κύκλο των Γάλλων ιμπρεσιονιστών ζωγράφων. Παρουσίαζε τα έργα της σε όλες τις εκθέσεις τους εκτός από μία και συνέχισε να συμμετέχει στον αγώνα τους για αναγνώριση παρά τις διαμαρτυρίες φίλων και συγγενών.
Γεννημένη σε μια πλούσια και καλλιεργημένη οικογένεια, η Μοριζό πήρε τα συμβατικά μαθήματα σχεδίου και ζωγραφικής. Ωστόσο, ήταν σθεναρά ενάντια στη σύμβαση και επέλεξε να πάρει αυτές τις επιδιώξεις στα σοβαρά και να τις κάνει έργο της ζωής της. Έχοντας σπουδάσει για ένα διάστημα με τον Καμίλ Κορό, ξεκίνησε αργότερα τη μακρά φιλία της με τον Εντουάρ Μανέ, ο οποίος έγινε κουνιάδος της το 1874 και ήταν η σημαντικότερη και μοναδική επιρροή που δέχτηκε στην ανάπτυξη του στυλ της.
Σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους ιμπρεσιονιστές, οι οποίοι τότε ασχολούνταν έντονα με οπτικά πειράματα με το χρώμα, η Μοριζό και ο Μανέ ακολούθησαν μια πιο συντηρητική προσέγγιση, περιορίζοντας τη χρήση του χρώματος σε ένα νατουραλιστικό πλαίσιο. Η Μοριζό, ωστόσο, ενθάρρυνε το Μανέ να υιοθετήσει την ανοιχτόχρωμη παλέτα των ιμπρεσιονιστών και να εγκαταλείψει τη χρήση του μαύρου. Οι δικοί της προσεκτικά συντεθειμένοι καμβάδες με έντονες αποχρώσεις είναι συχνά σπουδές γυναικών, είτε σε εξωτερικούς είτε σε εσωτερικούς χώρους.
Η Μοριζό και η Αμερικανίδα καλλιτέχνης Μαίρη Κάσατ θεωρούνται γενικά οι σημαντικότερες γυναίκες ζωγράφοι στα τέλη του 19ου αιώνα. Η αγέλαστη νεαρή κυρία σε αυτόν τον πίνακα είναι η Λουσί Λεόν, η οποία «θα προτιμούσε να παίζει κροκέ παρά να ποζάρει στο πιάνο», σύμφωνα με την κόρη της καλλιτέχνιδος Ζιλί, η οποία παρακολούθησε τις συναντήσεις για τη δημιουργία του πίνακα. Ήδη, μέχρι το 1898 η Λουσί είχε γίνει βραβευμένη πιανίστρια με σημαντική καριέρα, κάτι που ήταν σπάνιο για τις γυναίκες εκείνη την εποχή.