Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες by Ζακ-Λουί Νταβίντ - 1814 - 395 x 531 εκ. Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες by Ζακ-Λουί Νταβίντ - 1814 - 395 x 531 εκ.

Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες

λάδι σε καμβά • 395 x 531 εκ.
  • Ζακ-Λουί Νταβίντ - 30 Αυγούστου 1748 - 29 Δεκεμβρίο 1825 Ζακ-Λουί Νταβίντ 1814

Ο Νταβίντ είχε ξεκινήσει το έργο “Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες” το 1798 ως συνοδευτικό κομμάτι στο The Intervention of the Sabine Women (Οι Σαβίνες). Ωστόσο, ολοκληρώθηκε πολύ αργότερα, το 1814. Το θέμα αφορά τον Λεωνίδα, Βασιλιά της Σπάρτης, ο οποίος το 480 π.Χ. κράτησε το πέρασμα στις Θερμοπύλες κατά της εισβολής του περσικού στρατού του Ξέρξη. Όντας πολύ λιγότεροι αριθμητικά, ο Λεωνίδας και οι 300 επιλεγμένοι εθελοντές του σκοτώθηκαν, αφού όμως πρώτα η ηρωική τους υπεράσπιση εξασφάλισε την ασφαλή υποχώρηση του ελληνικού στόλου. Στον τελικό πίνακα, καθώς οι τρομπετίστες φρουροί καλούν στα όπλα, στα δεξιά δύο στρατιώτες ορμούν να μαζέψουν τα όπλα τους που κρέμονται από τα κλαδιά μιας βελανιδιάς. Ο Λεωνίδας κάθεται σε έναν βράχο κοιτάζοντας προς τον θεατή συλλογιζόμενος τη δική του μοίρα και αυτή των στρατιωτών του. Δεξιά κάθεται ο Άγης, ο αδερφός της γυναίκας του, που κοιτάζει τον διοικητή του για διαταγές. Για να τονίσει τον ένθερμο πατριωτισμό των Σπαρτιατών, ο Νταβίντ περιλαμβάνει για άλλη μια φορά έναν όρκο και πίσω από τον Λεωνίδα τρεις νεαροί στρατιώτες σηκώνουν στεφάνια πάνω από δύο βωμούς αφιερωμένους στον Ηρακλή και την Αφροδίτη. Εκατέρωθεν του Λεωνίδα βρίσκονται δύο πολύ νέοι πολεμιστές, σχεδόν αγόρια, ο ένας εκ των οποίων δένει το σανδάλι του, ενώ ο άλλος αποχαιρετά για τελευταία φορά τον ηλικιωμένο πατέρα του. Ο Λεωνίδας είχε προσπαθήσει να απομακρύνει τους δύο νέους από τη μάχη με το πρόσχημα της μεταφοράς ενός μηνύματος, αλλά αυτοί αρνήθηκαν να πάνε. Ίσως το μήνυμα που δεν έχει παραδοθεί να είναι ο πάπυρος που εν μέρει είναι ορατός στα πόδια του Λεωνίδα. Γράφει στα ελληνικά, 'Λεωνίδας, γιος του Αναξανδρίδη, Βασιλιάς της Γερουσίας (Σπαρτιάτικο Συμβούλιο Γερόντων). Σας Χαιρετά.' Οι τελευταίες θυσίες έχουν γίνει, όλοι αυτοί οι άντρες είναι έτοιμοι να πεθάνουν για τη δόξα της Σπάρτης και στο βάθος το καραβάνι των αποσκευών αναχωρεί με τα υπάρχοντα που δεν θα χρειαστούν πλέον σε αυτόν τον κόσμο. Επάνω αριστερά, ένας στρατιώτης σκαρφαλώνει στον βράχο για να γράψει το συγκλονιστικό μήνυμα με τη λαβή του σπαθιού του.