Automat (Εστιατόριο σελφ-σέρβις) by Έντουαρντ Χόπερ - 1927 - 71,4 εκ. × 91,4 εκ. Automat (Εστιατόριο σελφ-σέρβις) by Έντουαρντ Χόπερ - 1927 - 71,4 εκ. × 91,4 εκ.

Automat (Εστιατόριο σελφ-σέρβις)

λάδι σε καμβά • 71,4 εκ. × 91,4 εκ.
  • Έντουαρντ Χόπερ - 22 Ιουλίου 1882 - 15 Μαΐου 1967 Έντουαρντ Χόπερ 1927

Ο πίνακας απεικονίζει μια μοναχική γυναίκα να κοιτάζει ένα φλιτζάνι καφέ σε ένα Automat (εστιατόριο σελφ σέρβις) τη νύχτα. Η αντανάκλαση των πανομοιότυπων σειρών φωτιστικών επεκτείνεται πάνω στο σκοτεινό παράθυρο.

Η σύζυγος του Χόπερ, η Τζο, συμμετείχε ως μοντέλο για τη γυναίκα. Ωστόσο, ο Χόπερ άλλαξε το πρόσωπό της για να την κάνει νεότερη (η Τζο ήταν 44 ετών το 1927). Άλλαξε επίσης και τη σιλουέτα της. Η Τζο ήταν μια γυναίκα με καμπύλες, πληθωρική, ενώ ένας κριτικός είχε περιγράψει τη φιγούρα της γυναίκας στον πίνακα ως "αγορίστικη" (δηλαδή με επίπεδο στήθος). Όπως συμβαίνει συχνά στους πίνακες του Χόπερ, τόσο οι συνθήκες όσο και η διάθεσή της γυναίκας είναι διφορούμενες. Είναι καλοντυμένη και φοράει μακιγιάζ, κάτι που θα μπορούσε να υποδηλώνει είτε ότι πηγαίνει προς ή γυρίζει από τη δουλειά της όπου η προσωπική εμφάνιση είναι σημαντική, είτε ότι πηγαίνει ή έρχεται από μια κοινωνική εκδήλωση. Έχει αφαιρέσει μόνο το ένα γάντι, που μπορεί να δείχνει ότι είναι αφηρημένη, ότι βιάζεται και μπορεί να σταματήσει μόνο για μια στιγμή, ή απλά ότι μόλις μπήκε από έξω και δεν έχει ζεσταθεί ακόμα. Αλλά η τελευταία πιθανότητα φαίνεται απίθανη, γιατί υπάρχει ένα μικρό άδειο πιάτο στο τραπέζι μπροστά από το φλιτζάνι και το πιατάκι της, που υποδηλώνει ότι μπορεί να έχει φάει ένα σνακ και να κάθεται σε αυτό το σημείο για αρκετή ώρα.

Όποια και αν είναι η ώρα, το εστιατόριο φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό άδειο και δεν υπάρχουν σημάδια δραστηριότητας (ή οποιοδήποτε ίχνος ζωής) στον έξω δρόμο. Αυτό αυξάνει την αίσθηση της μοναξιάς και έχει κάνει τον πίνακα να είναι συνδεδεμένος ευρέως με την έννοια της αστικής αποξένωσης. Ένας κριτικός παρατήρησε ότι, σε μια στάση τυπική των μελαγχολικών θεμάτων του Χόπερ, "τα μάτια της γυναίκας είναι στραμμένα προς τα κάτω και οι σκέψεις της προς τα μέσα". Ένας άλλος κριτικός την έχει περιγράψει ότι "κοιτάει το φλιτζάνι του καφέ της σαν να είναι το τελευταίο πράγμα στον κόσμο από το οποίο μπορεί να κρατηθεί".