Γητευτής φιδιών

Ο Ρουσσώ, που ήταν αυτοδίδακτος και ξεκίνησε να ζωγραφίζει αργά στη ζωή του, ταξίδεψε πολύ λίγο. Τις περισσότερες ζούγκλες του τις ζωγράφισε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και στο μεγάλο θερμοκήπιο στον βοτανικό κήπο του Παρισιού. Όπως ο Ρουσσέλ στις Εντυπώσεις του από την Αφρική, ο Ρουσσώ εξέθρεψε τα εξωτικά του όνειρα στο Παρίσι. Ο Αλφρέ Ζαρρύ, ο Αντρέ Μπρετόν, ο Γιγιώμ Απολιναίρ, ο Ρομπέρ Ντελωναί και ο Πάμπλο Πικάσο ήταν ανάμεσα στους πιο ένθερμους θαυμαστές του. Αυτόν τον πίνακα τον παράγγειλε η μητέρα του Ντελωναί. Κάποτε ο Ρουσσώ σχολίασε στον Πικάσο: "Βασικά, εσύ κάνεις με αιγυπτιακό στυλ ό,τι κάνω εγώ με μοντέρνο στυλ".  Αυτό το σχόλιο μπορεί να ξαφνιάζει ή να φαίνεται αστείο, όμως τα πάντα γύρω από τον Γητευτή των Φιδιών είναι καινούρια: πρώτα απ' όλα το θέμα, μια μαύρη Εύα σε έναν ανήσυχο Κήπο της Εδέμ, να γητεύει ένα φίδι τόσο τρομακτικό όσο αποπλανητικό ήταν το ερπετό εκείνο στη Γένεση. Έπειτα το στυλ: τα φωτεινά, πυκνά χρώματα, τονισμένα από πίσω, προϊδεάζουν τα χρώματα ενός ζωγράφου σαν τον Μαγκρίτ και το να ζωγραφίζει κανείς κάτι τέτοιο είναι ταυτόχρονα ακριβές και αυθόρμητο και πρόκειται για μια κάθετη σύνθεση, καινοτόμα μέσα στην ασυμμετρία της. Η ανθρώπινη φιγούρα, τα ζώα και η παράξενη βλάστηση, είναι όλα ζωγραφισμένα με την ίδια επίπονη προσοχή. Αυτή η γυναίκα γητεύει την άγρια φύση ή μάλλον την καθηλώνει σε μια απόκοσμη σιωπή. Ο φανταστικός κόσμος αυτού του πίνακα προμηνύει τον Σουρεαλισμό.