Ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων

Το τρίπτυχο είναι ζωγραφισμένο με λάδι πάνω σε επιφάνεια από ξύλο βελανιδιάς και σχηματίζεται από ένα τετράγωνο μεσαίο πλαίσιο που πλαισιώνεται από δύο άλλα ορθογώνια που κλείνουν στο κέντρο σαν παραθυρόφυλλα. Τα εξωτερικά πλαίσια, όταν είναι διπλωμένα, δείχνουν μια γκριζαρισμένη ζωγραφιά της γης κατά τη διάρκεια της βιβλικής αφήγησης της Δημιουργίας. Οι τρεις σκηνές του εσωτερικού τρίπτυχου προορίζονται πιθανώς (αλλά όχι απαραίτητα) να διαβαστούν χρονολογικά από αριστερά προς τα δεξιά. Το αριστερό πλαίσιο απεικονίζει τον Θεό να παρουσιάζει την Εύα στον Αδάμ, το κεντρικό πάνελ είναι ένα ευρύ πανόραμα από γυμνές φιγούρες κοινωνικά εμπλεκόμενες, φανταστικά ζώα, υπερμεγέθη φρούτα και υβριδικούς σχηματισμούς από πέτρες. Το δεξί πλαίσιο είναι ένα τοπίο κόλασης και απεικονίζει τα βασανιστήρια της αιώνιας τιμωρίας. Οι ιστορικοί τέχνης και οι κριτικοί συχνά ερμηνεύουν τον πίνακα ως μια διδακτική προειδοποίηση για τους κινδύνους των πειρασμών της ζωής. Ωστόσο, η πολυπλοκότητα του συμβολισμού του, ιδιαίτερα του κεντρικού πίνακα, έχει οδηγήσει σε ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών ερμηνειών ανά τους αιώνες. Οι ιστορικοί τέχνης του εικοστού αιώνα διχάζονται ως προς το αν το κεντρικό πάνελ του τρίπτυχου είναι μια ηθική προειδοποίηση ή ένα πανόραμα του χαμένου παραδείσου. Ο Αμερικανός συγγραφέας Πήτερ Σ. Μπιγκλ το περιγράφει ως μια «ερωτική παραφροσύνη που μας μετατρέπει όλους σε ηδονοβλεψίες, ένα μέρος γεμάτο με τον μεθυστικό αέρα της τέλειας ελευθερίας».