Το νυχτερινό καφέ

Ο εσωτερικός χώρος που εικονίζεται είναι το Καφέ ντε λα Γκαρ, στον αριθμό 30 της Πλαείας Λαμαρτέν, που λειτουργούσε από τον Ζοζέφ Μισέλ και τη σύζυγό του Μαρί Γκινού, που πόζαρε τον Νοέμβριο του 1888 για τον πίνακα Η γυναίκα από την Αρλ του Βαν Γκογκ και του Γκωγκέν. Λίγο αργότερα πόζαρε, καθώς φαίνεται, και ο Γκινού και για τους δύο καλλιτέχνες. Στο απόσπασμα μιας επιστολής προς τον αδελφό του, Τεό, ο Βαν Γκογκ έγραφε αστειευόμενος, ότι είπε στον Γκινού πως του είχε φάει τόσο πολλά χρήματα, που του δήλωσε ότι ήρθε η ώρα να πάρει την εκδίκησή του ζωγραφίζοντας το μαγαζί του. Τον Αύγουστο του 1888 ο καλλιτέχνης έγραψε στον αδελφό του: "Σήμερα μάλλον θα ξεκινήσω το εσωτερικό του καφέ, κάτω απ' το φως της γκαζόλαμπας στο δειλινό. Έχω κι εγώ μια θέση εδώ. Πρόκειται γι' αυτό που αποκαλούν εδώ "cafe de nuit" ("νυχτερινό καφέ", είναι αρκετά συνηθισμένα εδώ), το οποίο μένει ανοιχτό όλη τη νύχτα. Οι "νυχτόβιοι" μπορούν να βρουν εδώ καταφύγιο, όταν δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν για διανυκτέρευση ή είναι πολύ μεθυσμένοι, για να τους δεχτούν κάπου". Τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη του 1888 ο Βαν Γκογκ αφοσιώθηκε για τρεις συνεχόμενες βραδιές στην αποτύπωση της εικόνας, ενώ κοιμόταν κατά τη διάρκεια της μέρας. Λίγο αργότερα έστειλε την υδατογραφία, ενώ αντέγραψε όλη τη σύνθεση και απλοποίησε και πάλι τους συνδυασμούς των χρωμάτων με σκοπό να επιτύχει την απλότητα μιας γιαπωνέζικης ξυλοτυπίας. Ο πίνακας του Βαν Γκογκ Το Καφέ Terrace τη Νύχτα, που εικονίζει τραπεζάκια σε εξωτερικό χώρο, ένα σκηνικό στο δρόμο και τον νυχτερινό ουρανό, φιλοτεχνήθηκε στην Αρλ περίπου την ίδια περίοδο. Παρουσιάζει ένα άλλο καφέ, μια μεγαλύτερη εγκατάσταση στην Πλατεία του Φόρουμ.