Τζιανλορέντζο Μπερνίνι
Ο Τζαν Λορέντζο Μπερνίνι φιλοτέχνησε αυτό το φανταστικό αριστούργημα για τον Καρδινάλιο Σκιπίωνα Μποργκέζε, απεικονίζοντας την αγνή νύμφη Δάφνη που μετατρέπεται σε δαφνόδεντρο, κυνηγημένη εις μάτην από τον Απόλλωνα, το θεό του φωτός.
Αυτό το μαρμάρινο γλυπτό σε πραγματικό μέγεθος, που η κατασκευή του ξεκίνησε από τον Μπερνίνι στα 24 του και ολοκληρώθηκε μεταξύ 1622 και 1625, στεγαζόταν πάντα στην ίδια βίλα, αλλά αρχικά στεκόταν σε μια χαμηλότερη και στενότερη βάση στον τοίχο κοντά στις σκάλες. Κατά συνέπεια, όποιος έμπαινε στο χώρο έβλεπε πρώτα τον Απόλλωνα από πίσω, στη συνέχεια, η νύμφη που φεύγει μακριά του εμφανιζόταν τη στιγμή που μεταμορφωνόταν: κλαδιά καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του σώματός της, αλλά σύμφωνα με τα γραπτά του Οβιδίου, το χέρι του Απόλλωνα μπορεί να αισθανθεί ακόμα την καρδιά της να χτυπά από κάτω του. Έτσι η σκηνή τελειώνει με τη Δάφνη να μεταμορφώνεται σε δαφνόδεντρο για να ξεφύγει από τον θεϊκό επιδρομέα της.
Η παρουσία αυτού του ειδωλολατρικού μύθου στη βίλα του Καρδινάλιου δικαιολογείτο από ένα ηθικό δίστιχο που έγραψε στα Λατινικά ο Καρδινάλιος Μαφέο Μπαρμπερίνι (αργότερα Πάπας Ουρβανός VIII) και χαράχτηκε στην επιγραφή της βάσης, το οποίο λέει: «Εκείνοι που αγαπούν να ακολουθούν φευγαλέες μορφές ευχαρίστηση, στο τέλος βρίσκουν μόνο φύλλα και πικρά μούρα στα χέρια τους ».
Ενώ μπορεί να απολαύσει κανείς το γλυπτό από πολλές οπτικές γωνίες, ο Μπερνίνι το σχεδίασε για να το βλέπεις από το πλάι, επιτρέποντας στον παρατηρητή να βλέπει τις αντιδράσεις του Απόλλωνα και της Δάφνης ταυτόχρονα, κατανοώντας έτσι την αφήγηση της ιστορίας σε μια στιγμή, χωρίς να χρειάζεται να αλλάξει θέση. Σήμερα παρουσιάζουμε αυτό το γλυπτό σε φωτογραφίες που έχουν ληφθεί από δύο διαφορετικές γωνίες. Μακάρι να μπορούσαν να αναδείξουν περισσότερο το ταλέντο του Μπερνίνι!