Πιστή στην Ιμπρεσιονιστική αισθητική που ένθερμα υποστήριζε η Μπερτ Μοριζό, "Η γυναίκα στην τουαλέτα" επιχειρεί να συλλάβει την ουσία της σύγχρονης ζωής με συνοπτικούς και κατανοητούς όρους. Ο πίνακας επίσης κινείται διακριτικά στην σφαίρα του γυναικείου ερωτισμού που διερευνήθηκε από τον Έντγκαρ Ντεγκά, Εντουάρ Μανέ και Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ αλλά σπάνια ήταν η προσέγγιση από γυναίκες καλλιτέχνες.
Με απαλές φτερωτές πινελιές σε αποχρώσεις της λεβάντας του ροζ, του μπλε, του λευκού και του γκρι, η σύνθεση μοιάζει με οπτικό ποίημα, ενορχηστρωμένο με αρωματικά και εκλεπτυσμένα μοτίβα όπως τα βουρτσισμένα ξανθά μαλλιά, τα σατέν υφάσματα, οι πούδρες και τα πέταλα των λουλουδιών. Η καλλιτέχνης υπέγραψε ακόμη και το όνομα της στο κάτω μέρος του καθρέφτη θέλοντας να υποδηλώσει ότι η εικόνα στον πίνακα είναι τόσο εφήμερη όσο και μια ασημένια αντανάκλαση.