Η Σαλώμη χορεύει μπροστά στον Ηρώδη

Η τέχνη του Γκυστάβ Μορώ ξεχωρίζει από αυτή των ρεαλιστών και ιμπρεσιονιστών συγχρόνων του στη Γαλλία του 19ου αιώνα, ιδιαίτερα στη μυστικιστική και αινιγματική ποιότητα των πινάκων του που έχουν να κάνουν με βιβλικά και μυθολογικά θέματα. Θεωρείται σημαντικός προάγγελος των κινημάτων του συμβολισμού και σουρεαλισμού και στους μαθητές του συμπεριλαμβάνονταν ο Ανρί Ματίς και ο Ζώρζ Ρουώ. Η Σαλώμη προκάλεσε αίσθηση όταν εκτέθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι στο Σαλόνι του 1876 και είναι αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό έργο του Μορώ. Ζωγραφισμένο μεταξύ του 1874 και 1876, απεικονίζει τη βιβλική ιστορία της Ιουδαίας πριγκίπισσας Σαλώμης να χορεύει μπροστά στον πατριό της, βασιλιά Ηρώδη, και τη μητέρα της, Ηρωδιάδα. Στο μυθιστόρημά «Ανάστροφα» (À rebours) του 1884, ο Γάλλος Ζορίς-Καρλ Υσμάν (Joris-Karl Huysmans) περιγράφει την απεικόνιση της Σαλώμης στον πίνακα του Μορώ με τα παρακάτω λόγια: «Δεν ήταν πια απλώς το κορίτσι που χορεύει για να αποσπάσει μια στιγμή πόθου και επιθυμίας από έναν ηλικιωμένο άνδρα με τις λάγνες συστροφές του κορμιού της, που λυγίζει τη θέληση και κυριεύει το μυαλό ενός Βασιλιά με το θέαμα των στηθιών της, την κοιλιά και τους μηρούς της. Παρουσιάζεται τώρα κατά μια έννοια ως η συμβολική ενσάρκωση της Αμαρτίας, της θεάς της αθάνατης Υστερίας, της Κατάρας της Ομορφιάς, υπέρτατη πάνω από όλες τις άλλες ομορφιές με τον καταληπτικό σπασμό που λικνίζει τη σάρκα και ενδυναμώνει τους μυς της, - ένα τερατώδες Θηρίο της Αποκάλυψης, ασυγκίνητο, ακαταλόγιστο, χωρίς αισθήματα και γεμάτο δηλητήριο».