Λίλιθ

Η Λίλιθ είναι ένα εβραϊκό όνομα για μια μορφή στην εβραϊκή μυθολογία, που αναπτύχθηκε νωρίτερα στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ, η οποία γενικά θεωρείται ότι προέρχεται εν μέρει από μια ιστορικά πολύ παλαιότερη κατηγορία θηλυκών δαιμόνων Līlīṯu στη Μεσοποταμιανή Θρησκεία, που βρέθηκε σε σφηνοειδή κείμενα των Σουμέριων, των Ακκάδιων, της Ασσυρίας και της Βαβυλωνίας. Ο εβραϊκός όρος Λίλιθ ή "Lilit" (που μεταφράζεται ως «νυχτερινά πλάσματα», «νυχτερινό τέρας», «νυχτερινή μάγισσα» ή «κουκουβάγια») εμφανίζεται για πρώτη φορά στον Ησαΐα 34:14. Στους παπύρους με τα Τραγούδια των Σοφών της Νεκράς Θάλασσας, ο όρος εμφανίζεται για πρώτη φορά σε έναν κατάλογο τεράτων. Σε εβραϊκές μαγικές επιγραφές σε κύπελλα και φυλαχτά από τον 6ο αιώνα μ.Χ. και μετά, η Λίλιθ προσδιορίζεται ως θηλυκός δαίμονας και εμφανίζονται οι πρώτες οπτικές απεικονίσεις. Στην εβραϊκή λαογραφία, από το «Αλφαβητάρι του Μπεν Σιρά» του 8ου-10ου αιώνα και μετά, η Λίλιθ γίνεται η πρώτη σύζυγος του Αδάμ, η οποία δημιουργήθηκε την ίδια εποχή (Rosh Hashanah) και από την ίδια γη με τον Αδάμ. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την Εύα, η οποία δημιουργήθηκε από ένα από τα πλευρά του Αδάμ. Η Αδελφότητα των Προραφαηλιτών (με την οποία συνδέθηκε ο Κόλιερ) που αναπτύχθηκε γύρω στο 1848, επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το έργο του Γκαίτε πάνω στο θέμα της Λίλιθ. Το 1863, ο Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέττι της Αδελφότητας άρχισε να ζωγραφίζει αυτό που αργότερα θα ήταν η πρώτη του απόδοση της Λαίδης Λίλιθ, ένας πίνακας που περίμενε ότι θα ήταν ο «καλύτερος πίνακάς του μέχρι τώρα». Τα σύμβολα που εμφανίζονται στον πίνακα παραπέμπουν στη φήμη της «μοιραίας γυναίκας» της ρομαντικής Λίλιθ: παπαρούνες (θάνατος και κρύο) και λευκά τριαντάφυλλα (στείρο πάθος).