Ο καλός ποιμένας

Ο Χένρι Οσάβα Τάνερ ήταν Αμερικανός καλλιτέχνης και ο πρώτος Αφροαμερικανός ζωγράφος που έτυχε διεθνούς αναγνώρισης. Αν και πολλοί καλλιτέχνες αρνήθηκαν να δεχτούν έναν αφροαμερικανικό μαθητευόμενο, το 1879 ο Τάνερ εγγράφηκε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πενσυλβανίας στη Φιλαδέλφεια όπου ήταν ο μόνος μαύρος μαθητής. Η απόφασή του να παρακολουθήσει τη σχολή ήρθε σε μια συναρπαστική στιγμή στην ιστορία της καλλιτεχνικής ιδρυματικής κατάρτισης. Οι ακαδημίες τέχνης βασίζονταν εδώ και πολύ καιρό σε παρωχημένες αντιλήψεις όσον αφορά στις προπαρασκευαστικές μελέτες οι οποίες ήταν αφιερωμένες σχεδόν εξ ολοκλήρου σε μελέτες γύψου και σε διαλέξεις ανατομίας. Αυτό άλλαξε δραστικά με τον ερχομό του Τόμας Έικινς (Thomas Eakins) ως «καθηγητή σχεδίου και ζωγραφικής» στην Ακαδημία της Πενσυλβανίας. Ο Έικινς ενθάρρυνε νέες μεθόδους όπως οι μελέτες με ζωντανά μοντέλα, η άμεση συζήτηση πάνω στην ανατομία σε τάξεις ανδρών και γυναικών και οι ανατομές πτωμάτων για περαιτέρω εξοικείωση και κατανόηση του ανθρώπινου σώματος. Αν και απέκτησε την εμπιστοσύνη του κοινού ως καλλιτέχνης και άρχισε να πουλά έργα του, έπρεπε να έρχεται αντιμέτωπος με τον ρατσισμό στη Φιλαδέλφεια. Ο Τάνερ έφυγε από την Αμερική για τη Γαλλία στα τέλη του 1891. Σε αυτόν τον πίνακα θυσίασε την ιστορία υπέρ του εντυπωσιακού τοπίου. Ο γιος του, Τάνερ Τζέσε, θυμάται ότι ο Καλός Ποιμένας ήταν το αγαπημένο θέμα του πατέρα του. Ο καλλιτέχνης πίστευε ότι «ο Θεός μας χρειάζεται να τον βοηθήσουμε στη μάχη ενάντια στο κακό και εμείς χρειαζόμαστε τον Θεό για να μας καθοδηγήσει».