Οι Μαγδαληνοί

Κενός καμβάς, σαν λευκό χαρτί, περιέχει τη δυνατότητα του απείρου. Μπορεί με μια δήλωση να αρχίσει έναν πολέμο ή ένα γάμο που θα κρατήσει μια ζωή, με έναν πίνακα ν'ανάψει μια επανάσταση, να σε σώσει από την θλίψη-όλα είναι άδηλα μέχρι κάτι να οριστεί. Αυτός είναι ο λόγος που η πρώτη γραμμή μπορεί να είναι τόσο τρομακτική. Αν νιώθεις την ευθύνη την διακοπής ενός ατελείωτου χείμαρρου από πιθανότητες καθορίζοντας τι θα πει ένα χαρτί/ένας καμβάς, μια πάλη μου συνεχώς με πιέζει, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε μαζί για τους πίνακες του Μιρό.

Είναι το είδος που θεραπεύει αυτήν την παράνοια. Στρεσάρομαι πολύ να δώσω ένα κλείσιμο στα πράγματα, ανησυχώ για τις περιπλοκές της λογικής, γίνομαι εμμονικός με λεπτομέρειες που πρέπει να βγάζουν νόημα για μένα. Αυτό ξεκινά από την αγορά σαπουνιού (το χρώμα του πρέπει να ταιριάζει με το σαμπουάν για κάποιο λόγο) μέχρι το να γράψω για το οτιδήποτε. Αυτό το άγχος για μια ηλίθια τελειομανία είναι τόσο ισχυρό, που κάποιες φορές εμποδίζομαι να γράψω για κάτι που θα μου έδινε ευχαρίστηση διότι δεν έχω ακόμη ξεκαθαρίσει τις λεπτομέρειές του. Το χειρότερο είναι να συνειδητοποιείς αυτήν την γελοιότητα (τις περισσότερες φορές).

Αν ταυτίζεσαι, περισσότερο ή λιγότερο, με αυτήν την ανησυχία, είναι πιθανό να εύχεσαι τα πράγματα να ήταν εύκολα και διασκεδαστικά όπως όταν ήσουν παιδί. Απλά να κολυμπάς χωρίς να ανησυχείς ότι μπορεί να υπήρχε καταλληλότερη ώρα να το κάνεις, ή απλά να κάνεις χάλια την κουζίνα ανεξαρτήτως αποτελέματος. Αυτός είναι ο λόγος που είμαι όσο επικριτικός με αυτούς που απορρίπτουν πίνακες σαν το σημερινό με αυτήν τη απαξιωτική φράση: «Ένα παιδί θα μπορούσε να το κάνει αυτό». Επειδή αυτό, φίλοι μου, είναι τεράστιο κατόρθωμα. Ίσως το δυσκολότερο κομμάτι είναι να αντιμετωπίσεις αυτόν τον παρορμητικό και χαώδη κόσμο, όπου δεν υπάρχει παρά ελάχιστος χώρος για τελειότητα, να αποδεχθείς τα όρια των ανθρώπινων δεσμεύσεων και να περάσεις καλά κάνοντάς το. Ακόμα και αριστουργήματα έχουν δημιουργηθεί παίρνοντας ρίσκα, κάνοντας λάθη και δεν είναι ασύνηθες να ακούμε διάσημους συγγραφείς και ζωγράφους να λένε ανοιχτά ότι δεν τους αρέσουν τα έργα τους, ίσως επειδή είναι τόσο δύσκολο να αναμετρηθείς με τις ίδιες σου τις προσδοκίες.

- Artur Dionisio