Henri de Montaut
Ανακάλυψη – να περιπλανιέσαι σε αναζήτηση του ασύλληπτου, να χάνεσαι προσπαθώντας να βρεις τις μαργαριταρένιες πύλες ενός νέου κόσμου – αυτός είναι ο θησαυρός του εξερευνητή. Κάθομαι εδώ, σταθερός και ασφαλής, γεννημένος πολύ αργά για να εξερευνήσω τη ζωή του πλανήτη μας και πολύ νωρίς για να εξερενήσω άλλους. Ένα παιδί κάθεται στο παράθυρο και χαζεύει το λιμάνι, και τα πλοία που δένουν στην προβλήτα ξεσηκώνουν τη φαντασία του, όλες εκείνες οι ιστορίες από έναν άλλο, μακρινό κόσμο βγαίνουν στη στεριά - άγρια ζώα, ένα βουνό που έχει βουτήξει στη θάλασσα, άγνωστοι θησαυροί, τί μπορούσαν εκείνοι οι ναύτες να του πουν για όλα τα μυστήρια που κρύβει η θάλασσα; Κι όταν μεγάλωσε, η φαντασία του Ιούλιου Βερν συνέχιζε να ρίχνει κλεφτές ματιές από το παράθυρο. Η λαχτάρα για περιπέτεια ήταν που τον ώθησε να εγκαταλείψει μια καριέρα στη νομική, και τον οδήγησε όχι στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά σε κάθε γωνία της βιβλιοθήκης. Αν και οι ιστορίες του περιγράφουν με ακρίβεια πολλούς πολιτισμούς και περιοχές του κοσμού, προβλέποντας ακόμη και τεχνολογικά επιτεύγματα όπως ο πύραυλος και το υποβρύχιο, χρωστούσε την ακρίβεια των υποθέσεων του στην εντατική έρευνα, σε φίλους από την επιστημονική κοινότητα, και σε μια απέραντη φαντασία. Οι εικονογραφήσεις των βιβλίων του Βερν, συμπεριλαμβανομένων αυτών από τους σύγχρονους καλλιτέχνες, διεγείρουν με τον ίδιο τρόπο την φαντασία.
Χάρι σύγκρισης, η Σχολή του Ποταμού Χάντσον ήταν μια ομάδα εμπνευσμένων ζωγράφων με έδρα τη Νέα Υόρκη. Στα μέσα του 19ου αιώνα μεγάλο μέρος της Βόρειας Αμερικής ήταν άγνωστο στους αποίκους και τον ευρύτερο κόσμο, οπότε αυτοί οι ζωγράφοι είχαν σκοπό να ανακαλύψουν και να απεικονίσουν την κρυμμένη ομορφιά της νέας ηπείρου. Φαντάσου πως θα ήταν να ανακαλύπτεις την λεκάνη Άππερ Γκέιζερ, να βλέπεις όλα αυτά τα παράξενα χρώματα, θα φάνταζαν εξωπραγματικά, σχεδόν εξωγήινα σε μάτια ανυποψίαστα. Ήθελαν οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι υπάρχουν τέτοια μέρη, αλλά ταυτόχρονα να σαγηνεύονται από αυτά· έτσι, ζωγράφισαν πελώριους πίνακες με μια διακριτική μίξη ρεαλισμού και ρομαντισμού, όπως περίπου και η απεικόνιση ενός ταξιδιού σε ένα μακρινό φεγγάρι του Ανρί ντε Μοντώ. Ούτε ο Ιούλιος Βερν δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποια μέρα, αγγίζοντας ένα φωτεινό γυαλί που χωράει στην τσέπη, ένα παιδί θα μπορούσε να ταξιδέψει μέσω πραγματικών εικόνων σε κάθε σημείο του πλανήτη. Ο κόσμος που προσπαθούσε να παρουσιάσει η Σχολή του Ποταμού Χάντσον είναι πια εύκολα προσβάσιμος μέσω του Google Earth, μα όσο μαγικό κι αν φαίνεται να περιπλανιέσαι με το Street View, μου φαίνεται ότι η μαγεία μιας καινοφανούς ανακάλυψης έχει πλέον χαθεί. Είναι δύσκολο να εκπλαγείς όταν έχεις σταθμίσει όλες τις προσδοκίες, έχεις επισκεφτεί όλα τα μέρη. Περίμενα, λοιπόν, με ζωηρό ενδιαφέρον την ανακοίνωση της NASA αυτή την εβδομάδα, η οποία αποκάλυψε ότι πίδακες νερού παρατηρήθηκαν στην Ευρώπη, ένα μικρό δορυφόρο καλυμμένο με πάγο που περιτριγυρίζει γύρω τον Δία.
Στα 1970 οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κάποιες μορφές ζωής, ως εναλλακτική της φωτοσύνθεσης, χρησιμοποιούν την χημειοσύνθεση -δηλαδή συλλέγουν ενέργεια χωρίς ηλιοφάνεια. Γι'αυτό, ήταν συναρπαστική η είδηση ότι στην Ευρώπη, έναν από τους δορυφόρυς του Δία στον οποίο εικαζόταν για αρκετά χρόνια ότι υπάρχει παγωμένο νερό, παρατηρήθηκαν εκρήξεις υδρατμών. Πλησιάζει η στιγμή που κάτω από τον πάγο που υπάρχει στην επιφάνεια θα ανακαλύψουμε νερό σε υγρή μορφή –ένα στοιχείο-κλειδί για τη διατήρηση της ζωής (τουλάχιστον όπως την ξέρουμε εμέις). Ποιός ξέρει πότε, όμως ίσως όχι πολύ μακριά από τώρα, ένα πλήρωμα τολμηρών εξερευνητών να ταξιδέψει με ένα υποβρύχιο όχημα σαν αυτά του Βερν στο εσωτερικό της παγωμένης σφαίρας, βρίσκοντας για πρώτη φορά την απάντηση της απόλυτης ερώτησης: Είμαστε μόνοι μας στο Σύμπαν; Ω, θα είναι μια μεγάλη αποκάλυψη.
- Artur Deus Dionisio.
Ευχαριστώ, Μαρκ, που ενέπνευσες τη σημερινή περιγραφή :)