Harald Sohlberg
Ένας χιονισμένος ορεινός όγκος υψώνεται προς έναν σκοτεινό, έναστρο ουρανό με το μπλε φως του χειμώνα. Οι κρύες, μυστηριώδεις βουνοκορφές βρίσκονται πολύ μακριά· ένας σταυρός έχει τοποθετηθεί πάνω σε μια από τις κορυφές, αυξάνοντας την αίσθηση της ιερότητας της φύσης, ακόμη και όταν τα βουνά μοιάζουν με έναν παγωμένο καθεδρικό ναό. Μερικά γυμνά, κυρτά δέντρα στο σκοτεινό πρoσκήνιο πλαισιώνουν την υπέροχη θέα στα βουνά. Σε αυτό το έρημο, διαχρονικό τοπίο, οτιδήποτε χειροποίητο φαίνεται μικροσκοπικό και μάταιο.
Ο Χάραλντ Σόλμπεργκ εμπνεύστηκε να δημιουργήσει αυτήν την εικόνα ενώ έκανε σκι στην οροσειρά Ροντέιν το Πάσχα του 1899. Ήταν ένας εξαιρετικός σκιέρ που ήθελε να εξερευνήσει τα νορβηγικά βουνά. Ενώ σταμάτησε για να ξαποστάσει ένα βράδυ, γοητεύτηκε από το εξαιρετικό γαλάζιο του φωτός. Αργότερα θα επέστρεφε στο Ροντέιν για να κάνει σκίτσα και να τραβήξει φωτογραφίες, αλλά θα χρειαζόταν χρόνια για να μάθει πώς να εκφράσει την έντονη, σχεδόν θρησκευτική του εμπειρία της φύσης. «Ήταν σαν να είσαι κάτω από τους ψηλούς θόλους ενός καθεδρικού ναού, μόνο χίλιες φορές πιο δυνατή», έγραψε αργότερα σε μια επιστολή για την εμπειρία.
Όπως τόσο συχνά στους πίνακές του, ο Σόλμπεργκ τόνισε μια συμμετρική, ισορροπημένη σύνθεση, με ένα σκοτεινό προσκήνιο να χρησιμεύει ως σιλουέτα σε ένα μακρινό τοπίο και έναν απέραντο ουρανό· σπάνια εντοπίζονται άνθρωποι στους πίνακες του. Δούλεψε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κάθε εικόνα και η χρήση λεπτών, ημιδιαφανών στρωμάτων βαφής δημιούργησε ένα έντονο βάθος χρωματισμού και προκάλεσε μια αίσθηση μελαγχολίας. Ο Χάραλντ Σόλμπεργκ θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους νεο-ρομαντικούς ζωγράφους στη Νορβηγία.
Κείμενο: Φρίτγιοφ Μπρίνγαγερ, Εθνικό μουσείο (Frithjof Bringager, Nasjonalmuseet).
Τέλειος πίνακας για να ξεκινήσεις τον Φεβρουάριο :)