Ο Ροσέτι ολοκλήρωσε το σονέτο με τίτλο La bella mano, στα ελληνικά Το ωραίο χέρι ένα χρόνο μετά τoν πίνακα, υποδηλώνοντας ότι η οπτική αναπαράσταση μπορεί να ήταν η έμπνευση για το ποίημα. Οι δύο στροφές που εμφανίζονται στο πλαίσιο είναι στα ιταλικά, μια γλώσσα την οποία ο Ροσέτι μιλούσε άπταιστα από νεαρή ηλικία.
Το σονέτο λέει:
Ω, υπέροχο χέρι, που τον γλυκό σου εαυτό νίβει
Σε αυτό το καθαρό και σωστό στοιχείο σου,
Από όπου κάποτε η Κυρία της Αγάπης της υψηλής ερχόμενη
Γεννήθηκε […]
Με βασιλικό σοφό δαχτυλίδι και τυλιγμένο σε βραχιόλι,
Ένα λουλούδι της παρθενίας της Αφροδίτης,
Πηγαίνε λάμψε ανάμεσα στην αδελφική γλυκιά σου παρέα·
Με κοριτσίστικο μυαλό συνομίλησε απαλά
Εσαεί λευκό και μαλακό· μέχρι να είσαι,
Ω χέρι! καρδιά χειροποίητη στο χέρι ενός εραστή.
Όπως σε πολλά από τα τελευταία έργα του Ροσέτι, η σύνθεση υστερεί στην αφήγηση. Αντ 'αυτού, είναι μια εικόνα της προσωποποίησης της αγάπης - μια Αφροδίτη που επικουρείται από τους φτερωτούς συνοδούς της. Ο καμβάς είναι πλούσιος σε όλες τις λεπτομέρειες που συμβάλλουν στο θέμα της αγάπης - τόσο πνευματικό, όσο και γήινο - όπως αντιπροσωπεύεται στην κεντρική μορφή. Μια αφθονία συμβόλων ενισχύει το θέμα, συμπεριλαμβανομένου του όστρακου, που θυμίζει τη γέννηση της Αφροδίτης. Το εφέ ενός φωτοστέφανου δημιουργείται από τον κυρτό καθρέφτη που δείχνει το κρεβάτι, το οποίο προσελκύει έναν τωρινό ή μελλοντικό εραστή.