Kitagawa Utamaro
Καταρχάς - Χρόνια πολλά στους Βαλεντίνους :)
Σήμερα θα θέλαμε να παρουσιάσουμε μια ιαπωνική εκτύπωση από το Εθνικό Μουσείο της Κρακοβίας. Από σήμερα έως τις 3 Μαΐου θα εκτίθεται στην «ONNA - Ομορφιά, Δύναμη, Έκσταση» (ONNA - Beauty, Strength, Ecstasy).
Πρόκειται για άλλη μια εκτύπωση στη σειρά των είκοσι ενός πορτραίτων ζευγαριών του Ουτάμαρο που έγιναν διάσημα - μέσω των θρύλων και της λογοτεχνίας - για τη δύναμη της αμοιβαίας αφοσίωσής τους.
Οι δύο νέοι που κοιτούν το όνομα «Οσάν» (Osan) χαραγμένο σε τατουάζ στο χέρι του άνδρα πρωταγωνιστούν στο δράμα «Tο αλμανάκ της αγάπης» (Koi Hakke Hashiragoyomi) του Τσικάματσου Μονζαέμον (Chikamatsu Monzaemon). Το θεατρικό έργο που έχαιρε μιας μακρόχρονης δημοτικότητας ήταν το αντικείμενο πολλών διασκευών και με την πάροδο του χρόνου, έφτασε να διαφέρει σημαντικά από την αρχική εκδοχή των ετών 1705–1714.
Η αρχική πλοκή που ήθελε την Οσάν και τον Μοχέι να μην είναι εραστές, αλλά θύματα μιας αλυσίδας ατυχών γεγονότων, φάνηκε να υποχωρεί μπρος στη ζήτηση για ιστορίες αγάπης με βίαιο τέλος. Η οικειότητα των χαρακτήρων που σκιαγραφεί ο Ουτάμαρο είναι μια απόκλιση από την αρχική πλοκή, στην οποία ο νεαρός υπάλληλος μαγαζιού Μοχέι, πιστός στον εργοδότη του και σεβαστικός προς τη σύζυγο αυτού Οσάν, κατά λάθος βρίσκεται δίπλα της σε ένα κρεβάτι. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα όταν, εκτός από την ψευδή κατηγορία της μοιχείας, κατηγορούνται για την πλαστογράφηση μιας επιταγής και αναγκάζονται να τραπούν σε φυγή. Στην κλασική εκδοχή, η Οσάν και ο Μοχέι συλλαμβάνονται, αλλά αποφεύγουν την τιμωρία χάρη στη μεγαλοψυχία ενός ιερέα που τους έδωσε καταφύγιο στο μοναστήρι του. Μια άλλη εκδοχή τελείωνει με την εκτέλεση του άτυχου ζευγαριού. Στο τρίτο, και εξίσου αιματηρό, φινάλε αυτοκτονούν αφού πληρώσουν τα χρέη τους.
κείμενο: Beata Romanowicz