Φραντς φον Στουκ
Ο Φραντς φον Στουκ είναι διάσημος για σκοτεινούς, συμβολικούς πίνακες. Αγαπούσε τις σκηνές με τις προσωποποιήσεις της αμαρτίας, τις άγριες Σαλώμες, γενικά τις μοιραίες γυναίκες. Αλλά αυτός ο πίνακας είναι λίγο διαφορετικός!
Οι ουρανοί καταλαμβάνουν τα δύο τρίτα αυτής της εικόνας. Υπάρχουν έξι άντρες και γυναίκες που χορεύουν. Η χαλαρή διάθεση και τα ρέοντα σχήματα (σε συμπληρωματικά χρώματα, κυριαρχούμενα από μπλε, πράσινους και κόκκινους τόνους) μπορεί να αναφέρονται στις αρχές του Φρίντριχ Νίτσε για τον Διονυσιακό και τον Απολλώνιο, για τους οποίους ο Φραντς φον Στουκ και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες ενδιαφέρονταν τόσο πολύ κατά την έναρξη του 20ου αιώνα. Ο Απόλλων αντιπροσωπεύει τη γλυπτική, την αρχιτεκτονική, τον στοχασμό και την τάξη (μεταξύ άλλων), ενώ ο Διόνυσος αντιπροσωπεύει τη μουσική, τη μέθη και τα σεξουαλικά αδικήματα. Ο Νίτσε πίστευε ότι η αντιπαλότητά τους βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας. Σε αυτό το πλαίσιο, Ο χορός μπορεί να διαβαστεί ως φιλοσοφικό ερώτημα για την περίσσεια και τον έλεγχο, καθώς και για ζητήματα της θεωρίας της τέχνης.
Φυσικά, μπορεί επίσης να είναι μια κανονική σκηνή χορού που δείχνει τη χαρά της ζωής. Αλλά όπως γνωρίζουμε, ο φον Στουκ δεν ήταν πολύ ευτυχισμένος. ;)