Αντουάν Μπερζόν
Ο Αντουάν Μπεργιόν (1754-1843) ήταν ένας γάλος ζωγράφος και σχεδιαστής, από τους πιο σημαντικούς μεταξύ των ζωγράφων λουλουδιών της Γαλλίας του 19ου αιώνα. Δούλεψε με μία ποικιλία μέσων συμπεριλαμβανομένων του λαδιού, του παστέλ, της νερομπογιάς, και του μελανιού.
Ο Μπεργιόν γεννήθηκε στο St Pierre de Vaise, μια κοινότητα στη Λυών, από το γιο ενός χασάπη, και αρχικά μελέτησε σχέδιο με τον ντόπιο γλύπτη Antoine-Michel Perrache. Σύμφωνα με τον βιογράφο J. Gaubin, ίσως είχε σπουδάσει ιατρική ή θεολογία, και έμαθε να ζωγραφίζει λουλούδια κατά τη διάρκεια της μαθητείας του. Εργάστηκε ως σχεδιαστής υφασμάτων στη σημαντική βιομηχανία μεταξιού της Λυών μέχρι τη κατάρρευση της κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
Οι πίνακες του Μπεργιόν από τη δεκαετία του 1780 δεν έχουν εντοπιστεί. Το 1791, το Παρισινό Σαλόνι αποδέχτηκε τέσσερα από τα έργα του, περιλαμβανομένου του Νεκρή φύση με ροδάκινα και σταφύλια. Επισκέφθηκε το Παρίσι συχνά στις αρχές του 1790 και μετακόμισε εκεί το 1794, και έγινε φίλος με τον Ζαν-Μπατίστ-Ζακ Αγκουστίν, ένα ζωγράφο μινιατούρων, και με τον Κλωντ-Ζαν-Μπατίστ Χόιν, ένα προσωπογράφο. Ο Μπεργιόν εξέθεσε στο Σαλόνι τουλάχιστον πέντε φορές στη διάρκεια των 17 χρόνων που έζησε στο Παρίσι.
Μέχρι την στιγμή που επέστρεψε στη Λυών το 1810, η φήμη του είχε αυξηθεί, και έγινε ο καθηγητής του σχεδιασμού λουλουδιών στη πρόσφατα ιδρυμένη Σχολή Καλών Τεχνών, η οποία είχε ιδρυθεί με διάταγμα του Ναπολέοντα το 1807 για να ζωντανέψει τη βιομηχανία μεταξιού. Απολύθηκε το 1823 μετά από 13 χρόνια στη θέση, και αντικαταστάθηκε από των χαρισματικό μαθητή του Augustin Thierrat. Η ιδιοσυγκρασία του Μπεργιον πιθανά τον έκανε να έρθει σε αντιπαράθεση με τη διαχείριση της σχολής. Ηταν γνωστός για τη ξεροκεφαλιά του και κάποιοι σύγχρονοι του τον θεωρούσαν εγωκεντρικό, ένα χαρακτηριστικό που παρέμεινε σε όλη του τη ζωή. Εφτιαξε το δικό του στούντιο στη Λυών, δίνοντας ιδιωτικά μαθήματα, και συνέχισε να δημιουργεί τέχνη για τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του. Πέθανε στη Λυών.
Ενα από τα σημαντικά έργα του Μπεργιόν είναι αυτή η παράξενη και μοναδική νεκρή φύση. Ολοκλήρωσε το πίνακα ενώ ήταν καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Οι λεπτομερείς απεικονίσεις των ανθών του έργου παραπέμπουν στους Ολλανδούς ζωγράφους λουλουδιών πριν δύο αιώνες, αλλά τα αντικείμενα που συντροφεύουν τα λουλούδια υποδηλώνουν μια όχι συνηθισμένη νεκρή φύση. Ο σκελετός κεφαλιού του καρχαρία (ένας γκόμπλιν καρχαρίας;) και τα κοχύλια είναι αρχικά παράταιρα, αλλά δείχνουν πως ο Μπεργιόν έχει προσαρμόσει το στυλ του στη περίοδο του Διαφωτισμού, επεκτείνοντας το θέμα ώστε να εκπροσωπήσει τη νέα ιδέα της επόχής για τη φύση. Η φρεσκάδα και η λεπτότητα των ανθών κάνει αντίθεση με την ηλικία και τη μονιμότητα των απολιθωμάτων.
-Clinton