Ο Τζάκοπο του Ποντόρμο ήταν ένας Ιταλός μανιερίστας ζωγράφος και πορτραιτίστας από τη σχολή της Φλορεντίας. Το έργο του αναπαριστά μια βαθιά στιλιστική μετατόπιση από την ήρεμη οπτική της κανονικότητας που χαρακτήριζε την τέχνη της φλορεντινής αναγέννησης. Ήταν διάσημος για τη χρήση δίδυμων ποζών, μαζί με μια αμφίσημη προοπτική· οι φιγούρες συχνά μοιάζουν να πλέουν σε ένα αβέβαιο περιβάλλον, ανενόχλητες από τις δυνάμεις της βαρύτητας.
Η Αποκαθήλωση από τον Σταυρό είνα ένα πτερωτό τέμπλο που απεικονίζει το κατέβασμα του Χριστού από τον σταυρό. Σε γενικές γραμμές θεωρείται το επιζόν αριστούργημα του καλλιτέχνη. Και είναι ΠΟΛΥ ΡΟΖ.
Αυτός ο πίνακας υποδηλώνει έναν περιστρεφόμενο χορό των πενθόντων. Βρισκονται σε έναν ισοπεδωμένο χώρο, που αποτελεί ένα γλυπτό εκκλησίασμα με έντονα οριοθετημένα χρώματα. Η δίνη της σύνθεσης πέφτει προς το αδύνατο σώμα του Ιησού, μακριά από το κέντρο στα αριστερά. Αυτοί που κατεβάζουν τον Χριστό φαίνεται να απαιτούν τη βοήθειά μας στη διατήρηση τόσο του βάρους του σώματός του (και του βάρους της αμαρτίας που ανέλαβε ο Χριστός), όσο και της θλίψης τους. Ο σταυρός δεν είναι ορατός· ο ίδιος ο φυσικός κόσμος φαίνεται επίσης να έχει σχεδόν εξαφανιστεί: ένα μοναχικό σύννεφο και ένα σκιερό κομμάτι εδάφους με ένα τσαλακωμένο σεντόνι παρέχουν ουρανό και στρώμα για τους πενθούντες. Εάν ο ουρανός και η γη έχουν χάσει το χρώμα τους, οι πενθούντες δεν το έχασαν· φωτεινές ζώνες ροζ και μπλε τυλίγουν τον κατωχρό, νεκρό Χριστό.
Ο θρύλος λέει ότι ο Ποντόρμο έβαλε τον εαυτό του σε αυτοπροσωπογραφία στην τέρμα δεξιά πλευρά του καμβά· αλλά, τελικά, η πιο συναρπαστική και γεμάτη κατανόηση φιγούρα είναι ο σκυφτός άντρας στο προσκήνιο, του οποίου η έκφραση αναμιγνύει το βάρος του πτώματος και το βάρος της μελαγχολίας.
Aυτό το έργο το ζήτησε η Ελίνα από την Πολωνία. :)