Η Σφαγή της Χίου by Ευγένιος  Ντελακρουά - 1824 - 419 × 354 cm Η Σφαγή της Χίου by Ευγένιος  Ντελακρουά - 1824 - 419 × 354 cm

Η Σφαγή της Χίου

λάδι σε καμβά • 419 × 354 cm
  • Ευγένιος  Ντελακρουά - 26 Aπριλίου 1798 - 13 Αυγούστου 1863 Ευγένιος Ντελακρουά 1824

Ο Eugène Delacroix ήταν ένας από του γίγαντες της Γαλλικής τέχνης, όμως η τελευταία ρετροσπεκτίβα στο Παρίσι ήταν το 1963, στην επέτειο των εκατό χρόνων από τον θάνατό του. Το Λούβρο, σε συνεργασία με το Metropolitan Museum of Art στη Νέα Υόρκη,  φιλοξενεί μια ιστορική έκθεση με 180 έργα - κυρίως πίνακες - σαν φόρο τιμής στο σύνολο της καριέρας του. Η έκθεση τελειώνει στις 23 Ιουλίου 2018· είναι μία από τις σημαντικότερες της χρονιάς!

Το θέμα πηγάζει από ένα σύγχρονό του γεγονός, τον πόλεμο ανεξαρτησίας των Ελλήνων κατά των Τούρκων στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα. Ο Delacroix εμπνεύστηκε από αναφορές των γεγονότων για να ζωγραφίσει αυτόν τον μεγάλο πίνακα.

Διατρέξτε τον πίνακα από τα αριστερά προς τα δεξιά, κοιτώντας τα πρόσωπα και τα σώματα όπως φωτίζονται. Οι εκφράσεις τους είναι η απόλυτη εικόνα φόβου και απελπιστική εξουθένωσης. Ο τρόμος του πολέμου υπονοείται από την μερική γύμνια και την σωματική εξάντηληση των ηττημέων Ελλήνων. Βλέπουμε τις λεπίδες των μαχαιριών. Δάκρυα και αίμα κυλούν πάνω στα κορμιά ενός ετοιμοθάνατου ζευγαριού. Οι ένστολες νικηφόρες δυνάμεις είναι στη σκιά, προμηνύοντας την φρικτή μοίρα που αναμένει τους αιχμαλώτους.

Κάντε μερικά βήματα πίσω και κοιτάξτε το φόντο του πίνακα. Οι εναλλασσόμενες κηλίδες σκότους και φωτός δημιουργούν μια σκηνή αποκάλυψης, ο απόηχος μιας τρομακτικής μάχης. Οι θολές πινελιές υπογραμμίζουν την αίσθηση της απόγνωσης. 

Ο Delacroix ζωγράφισε άλλο ένα μεγάλο αριστούργημα με θέμα την ελευθερία και την ανεξαρτησία, το "Η Ελευθερία Οδηγεί τον Λαό", το οποίο παρουσιάσαμε πριν από δύο εβδομάδες. Μπορείτε να το δείτε στο Αρχείο μας!

Μιας και μιλάμε για τον Delacroix και το Μουσείο του Λούβρου, σας προσκαλούμε να καταδυθείτε μαζί με τον Christopher Michaut στη ζωή αυτού του ξεχωριστού ανθρώπου και θρυλικού καλλιτέχνη. "Γυρίζω και αντιλαμβάνομαι ότι στην επόμενη αίθουσα καταλύονται τα όρια του γυναικείου γυμνού. Μπορώ να δω την ένταση των εκφράσεών τους και τις αισθησιακές καμπύλες τους. Μπορούν να είναι δυνατές ή λάγνες, θύματα ή θύτες, όλες εντυπωσιακές και σαγηνευτικές. Σας αφήνω με μερικές εικόνες..."