Η Μετανοούσα Μαγδαληνή

Μια γυναίκα με διπλωμένα χέρια κοιτάζει ψηλά προς ένα φωτεινό άνοιγμα ανάμεσα στα σκοτεινά σύννεφα. Η εικόνα είναι απλή αλλά η εκτέλεση και η επιρροή που ασκεί προσθέτουν εκρηκτική δύναμη στο έργο. Η Μαρία Μαγδαληνή είναι ένα εξιλαστήριο θύμα στη Χριστιανική παράδοση. Αναφέρεται και στα τέσσερα Ευαγγέλια και η ιστορία της έχει εμπνεύσει για χιλιετίες. Είναι στενά συνδεδεμένη με τον Ιησού Χριστό και τους Αποστόλους. Αναγνώρισε τις αμαρτίες της και έλαβε συγχώρεση από τον Χριστό. Ήταν από τους πρώτους που βρήκαν τον άδειο τάφο μετά την Ανάσταση. Φέρνει ελπίδα σε όλους εκείνους που έχουν κάνει λάθη στη ζωή τους αλλά παρόλα αυτά αγωνίζονται για την καλοσύνη και την τελειότητα.

Ο Ελ Γκρέκο παρουσιάζει τη Μαγδαληνή σε μια στιγμή μετάνοιας. Η δύναμη του πίνακα προέρχεται από την ιστορία του θέματος και από την αριστοτεχνική καλλιτεχνική μεταχείριση. Οι πίνακες του Ελ Γκρέκο συνδύαζαν το στιλ του Μανιερισμού της Δυτικής Ευρώπης με τους τόνους και την εικονογραφία του Ανατολικού Βυζαντινού κόσμου. Το ώριμο στιλ του δονείται με λεπτές φιγούρες και απίθανα πλούσιους χρωματικούς συνδυασμούς. Αυτή η έκδοση της Μετανοούσας Μαγδαληνής (δημιούργησε πολλές) είναι ένα αριστούργημα. Ο ταραχώδης ουρανός ισορροπεί με τον συμπαγή βράχο. Το κρανίο που αντιπροσωπεύει το θάνατο αντισταθμίζεται με τον κισσό, ο οποίος αντιπροσωπεύει την αθανασία. Και τα μακριά μαλλιά και το δοχείο λαδιού αντιπροσωπεύουν την ενασχόληση με την πίστη στον Ιησού. Όλα αυτά μας βοηθούν να αναγνωρίσουμε το θέμα, αλλά αυτό το βλέμμα προς τον ουρανό είναι που τραβά την προσοχή μας. Ο Ελ Γκρέκο μας δίνει μια νέα ματιά στη ζωή απαλλαγμένη από τη θλίψη και γεμάτη ελπίδα και πίστη. Τα σύννεφα ουσιαστικά χωρίζονται και η Μαγδαληνή φωτίζεται από ένα αόρατο φως. Φαίνεται ότι οι προσευχές της εισακούστηκαν.

Μια πρόσφατη συντήρηση αποκάλυψε μέρος της διαδικασίας του Ελ Γκρέκο. Το ορατό αριστερό αυτί της Αγίας είναι η τρίτη έκδοση. Δύο προηγούμενα σχέδια και σχήματα ζωγραφίστηκαν έως ότου αυτή η έκδοση ικανοποίησε τον καλλιτέχνη. Επιπλέον, ο κύκλος με τα σύννεφα που τονίζεται πάνω από την Αγία (σχεδόν σαν ένα εκτεταμένο φωτοστέφανο) περιείχε κάποτε έναν ζωγραφισμένο άξονα φωτός που οδηγούσε στο κεφάλι της. Ο Ελ Γκρέκο αφαίρεσε αυτό το κυριολεκτικό σημάδι και άφησε το επίκεντρο να είναι αυτά τα υπέροχα μάτια που κοιτάζουν ψηλά.

- Brad Allen

ΥΓ. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε γιατί ο Ελ Γκρέκο θεωρείται ο παππούς του Εξπρεσιονισμού.