Ο σκύλος

Χαρακτηρισμένος από τον Αντόνιο Σαούρα (Antonio Saura) ως «η πιο όμορφη εικόνα του κόσμου», ο σκύλος του Φρανθίσκο Γκόγια ζωγραφίστηκε απευθείας στον τοίχο του σπιτιού του Ισπανού ζωγράφου στα τελευταία χρόνια της ζωής του όταν έπασχε από ψυχική και σωματική απόγνωση.

Αυτός ο πίνακας δείχνει το κεφάλι ενός σκύλου με τη μουσούδα στραμμένη προς τα πάνω, τα αυτιά καρφωμένα προς τα πίσω και διάπλατα μάτια που ατενίζουν τον ουρανό. Ο πίνακας μπορεί να χωριστεί σε δύο μέρη, μια σκοτεινή μάζα που κρύβει ολόκληρο το σώμα του σκύλου, ενδεχομένως χώμα ή άμμο. Το δεύτερο τμήμα, ένας απέραντος ουρανός που μεταδίδει τη μοναξιά του σκύλου και τονίζεται από μια μεγάλη μαύρη μάζα, πιθανότατα έναν αρχικό πίνακα που ήταν στον τοίχο πριν ο Γκόγια αποφασίσει ότι έπρεπε να καλυφθεί με άλλον.

Το αληθινό νόημα του πίνακα δεν θα μαθευτεί ποτέ, δεν βρέθηκαν γραπτά, δεν συζητήθηκε ποτέ, και θα είχε λογική το γεγονός ότι ο Γκόγια δεν είχε σκοπό να δει κανείς αυτό το έργο. Ο σκύλος που θάβεται αντιπροσωπεύει το αίσθημα του να είσαι παγιδευμένος, μεγάλος και μόνος, σωματικά και διανοητικά αδύναμος. Με το θάνατό του να είναι κοντά, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να κοιτάξει προς τον ουρανό περιμένοντας κάποια θεϊκή παρέμβαση που δεν ήρθε ποτέ. Η απελπισία είναι αισθητή.

Ο σκύλος είναι αναμφίβολα o λιγότερο εφιαλτικός οπτικά από τους Μαύρους Πίνακες, όλοι τους εκτίθενται στο Μουσείο του Πράδο (Museo del Prado) της Μαδρίτης.

- Adam G. Oestreich

ΥΓ. Διάβασε γιατί ο Φρανθίσκο Γκόγια θεωρείται ο πρώτος μοντερνιστής.