Λις ντε Βολφ
Ένα μακρύ λάβαρο με κλασικά εθνόσημα κρέμεται από το τείχος ενός μεσαιωνικού κάστρου. Τα αποτυπώματα, ωστόσο, έχουν ληφθεί από τις εγκαταλελειμμένες ζάντες σύγχρονων αυτοκινήτων. Η Lies de Wolf, γλύπτρια και ιστορικός τέχνης με έδρα της το Άμστερνταμ, δεν χρειάστηκε μελάνι ή χρώμα για να δημιουργήσει αυτή τη συναρπαστική και ειρωνική εικόνα. Η ατμοσφαιρική ρύπανση έκανε τα μαγικά της.
Αυτά τα συγκεκριμένα εραλδικά λάβαρα είναι χειροποίητα και φτιάχτηκαν για την Pensées Sauvages V, την πέμπτη διεθνή έκθεση έργων τέχνης, που πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια στο παρισινό προάστιο του Ντουρντάν. Η Lies de Wolf συμμετείχε από τη δεύτερη διοργάνωση κι εφεξής με τις δικές της Άγριες Σκέψεις. Η πιο πρόσφατη ήταν αυτή η σύνθεση για το τείχος στο αίθριο του Κάστρου του Ντουρντάν (Ιούνιος 2018). Απέσπασε την αμέριστη αποδοχή των επισκεπτών και δικαίως.
Η Lies de Wolf γεννήθηκε σε μια από τις πρώτες οικογένειες, που κατοίκησαν τη νεοσύστατη πόλη Noord Oost Polder το 1952, μόνο μια δεκαετία μετά την αποξήρανση αυτής της περιοχής, που ήταν πρώτα ανοιχτή θάλασσα. Ίσως αυτό, όπως επίσης και οι επιτυχίες της ως ιστορικού, βοηθούν να εξηγήσουμε το πάθος της για τα ιστορικά μέρη. Κατά τη διάρκεια της επίσηςμης εκπαίδευσής της ως γλύπτρια ανέπτυξε τον ενθουσιασμό που είχε μια ζωή για τα καθημερινά υλικά, όταν μεταφέρονται σε ασυνήθιστα περιβάλλοντα. Το να βρει μια βρώμικη ζάντα στην άκρη του δρόμου ήταν η αφορμή για μία ακόμα από τις Άγριες Σκέψεις της. Το να καθαρίσει τη μαύρη επίστρωση για να εμφανίσει τη λάμψη αποδείχθηκε αδύνατο, λόγω της έντονης προσκόλλησης της καπνιάς και της σκόνης. Ωστόσο, αν και κρυμμένα κάτω από τη μουτζούρα, οι ζάντες έφεραν ακόμα σύμβολα δηλωτικά της μάρκας και της προέλευσης των αυτοκινήτων.
Η σύνθεση στο κάστρο του Ντουρντάν υπογραμμίζει την ομοιότητα μεταξύ μιας σχεδιασμένης για εμπορικούς σκοπούς ζάντας του σήμερα και των εραλδικών συμβόλων που χαράσσονταν στις ασπίδες, που προστάτευαν αλλά και πρόβαλλαν τους ιππότες κατά τον Μεσαίωνα.
- Johan Sturm
Υ.Γ. Διάβασε εδώ αν οι Ταπετσαρίες με τον Μονόκερο ήταν μια αλληγορία για τον Χριστό ή για κάποιον ευτυχισμένο σύζυγο.