Μια κηδεία

Αυτό το έργο τέχνης εμφανίζεται ως μέρος του εορτασμού του Μήνα ιστορίας των γυναικών, μαζί με την Europeana, την πλατφόρμα πολιτιστικής κληρονομιάς της Ευρώπης. Για να μάθεις περισσότερα για τις αξιόλογες γυναίκες της Ευρώπης στις τέχνες, τις επιστήμες και την κοινωνία, επισκέψου την ηλεκτρονική έκθεση Πρωτοπόροι (Pioneers). Ο πίνακας που παρουσιάζουμε σήμερα ανήκει στη συλλογή της Εθνικής πινακοθήκης της Δανίας (Statens Museum for Kunst).

Εάν δεν είσαι από τη Σκανδιναβία, ίσως δεν έχεις ακούσει ποτέ για την Άννα Άνχερ, κάτι που θα είναι κρίμα! Αυτή η σπουδαία καλλιτέχνιδα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ιμπρεσιονιστές της Δανίας.

Γεννήθηκε το 1859 στο Σκέγκεν (Skagen), στη βορειότερη και πιο απομακρυσμένη περιοχή της Δανίας. Το Σκέγκεν έγινε θερινός προορισμός για μια ομάδα Σκανδιναβών καλλιτεχνών που επισκέφτηκαν το χωριό από τα τέλη της δεκαετίας του 1870 έως τα τέλη του αιώνα. Η ομάδα, που ονομάζεται Ζωγράφοι του Σκέγκεν (Skagen Painters), περιελάμβανε έναν αριθμό καλλιτεχνών, όχι μόνο ζωγράφων. Προσελκύστηκαν από το τοπίο, την απλότητα της ζωής και την ποιότητα του φωτός που τους ενθάρρυνε να ζωγραφίσουν σε εξωτερικούς χώρους, όπως οι Γάλλοι ιμπρεσιονιστές. Έφυγαν από τις άκαμπτες παραδόσεις των δανικών και σουηδικών ακαδημιών τέχνης, προτιμώντας τις σύγχρονες τάσεις που είχαν βιώσει στο Παρίσι.

Η Άννα είχε σπουδάσει σχέδιο στην Κοπεγχάγη και στο Παρίσι. Αφού παντρεύτηκε τον επίσης καλλιτέχνη του Μίχαελ Άνχερ (Michael Ancher) το 1880, η Άννα συνέχισε να ζωγραφίζει τα τοπία και τους ανθρώπους του Σκέγκεν, αψηφώντας τη πεποίθηση ότι οι παντρεμένες γυναίκες πρέπει να αφιερώνονται στα οικιακά καθήκοντα. Αναγνωρίστηκε ως πολύ επιδέξια ζωγράφος χαρακτήρων και χρωμάτων. Τα έργα της απεικονίζουν πολύ συχνά εσωτερικές σκηνές από την καθημερινή ζωή. Τα θέματα τους, συνήθως οι γυναίκες και τα παιδιά, δεν έρχονται σε επαφή με τα μάτια, γεγονός που δημιουργεί μια αίσθηση ηδονοβλεψίας για τον θεατή.

Μία από τις πιο σύνθετες συνθέσεις της είναι ένας πίνακας που ονομάζεται Μια κηδεία (A Funeral). Αφού παρακολούθησε μια κηδεία της Στίνε Μπολερχούς (Stine Bollerhus), η οποία, χρόνια νωρίτερα, απεικονίστηκε στο πρώτο της έργο, η Άννα δημιουργεί αυτό το γαλήνιο κομμάτι. Ένα καλά φωτισμένο δωμάτιο έρχεται σε αντίθεση με τα ρούχα των πενθόντων.

Το ντύσιμο τους δεν είναι απλώς μαύρο, αλλά δείχνει την ιδιοφυία του καλλιτέχνη στο χρώμα με ένα συνδυασμό μπλε, ροζ και πράσινων αποχρώσεων.

ΥΓ: Οι κηδείες μπορεί να μην είναι κάτι που θέλουμε να κάνουμε πάρα πολύ, αλλά είναι μια αρκετά δημοφιλή σκηνή στην τέχνη. Δες εδώ για 12 διάσημους πίνακες κηδείας στη δυτική τέχνη.