Ο Δανιήλ στο Λάκκο των Λεόντων

Το Βιβλίο του Δανιήλ της Παλαιάς Διαθήκης αφηγείται πώς καταδικάστηκε ο βιβλικός ήρωας να περάσει τη νύχτα στο λάκκο των λιονταριών επειδή λάτρευε τον Θεό και όχι τον Πέρση βασιλιά Δαρείο. Στη σκηνή αυτή απεικονίζεται το επόμενο πρωί, όταν, μετά την απομάκρυνση της πέτρας που σφράγιζε την είσοδο, ο Δανιήλ ευχαριστεί τον Θεό που επέζησε τη νύχτα με ασφάλεια. Για τους θεολόγους, η εικόνα του Δανιήλ να απελευθερώνεται από το σπήλαιο συμβόλιζε την ανάσταση του Χριστού από τον τάφο.

Ο Ρούμπενς συνδυάζει αριστοτεχνικά ρεαλισμό και θεατρικότητα προκειμένου να δημιουργήσει ένα ισχυρό συναισθηματικό αντίκτυπο. Αρκετά από τα λιοντάρια, για παράδειγμα, κοιτάζουν  απευθείας τον θεατή, δημιουργώντας την υπόνοια ότι ο θεατής μοιράζεται τον ίδιο χώρο με τα λιοντάρια, και έτσι, όπως ο Δανιήλ, βιώνει την ίδια απειλή των άγριων θηρίων. Αυτή η αμεσότητα ενισχύεται από το γεγονός ότι τα θηρία απεικονίζονται σε πλήρες μέγεθος στον τεράστιο καμβά και αναπαρίστανται με πειστικό ρεαλισμό. Η ρεαλιστική κίνηση των λιονταριών και η υπέροχη απόδοση της γούνα τους προκύπτει από την άμεση παρατήρηση του Ρούμπενς και τα σκίτσα που έκανε στο βασιλικό θηριοτροφείο των Βρυξελλών. Συμπλήρωμα αυτής της αληθοφάνειας είναι ο δραματικός φωτισμός και ο έντονος συναισθηματισμός της εικόνας του Δανιήλ που προσεύχεται.

Λατρεύω τη στάση του! : D Να έχετε μια ήρεμη Κυριακή. :)

ΥΓ. Ο Άγιος που είναι ο πιο γνωστός για την απεικόνιση του σε στάσεις απόγνωσης είναι ο Σεβαστιανός. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει γίνει γκέι σύμβολο. Δείτε το εδώ. <3