Εντουάρ Μανέ
Πρώτα ο Μανέ, έπειτα οι Ιμπρεσσιονιστές, ακολούθησε το δρόμο που χάραξε ο Κουρμπέ στην αναπαράσταση της πραγματικότητας στη ζωγραφική και πήγε ακόμη παραπέρα ξεκινώντας νέα έρευνα βασισμένη στην αντίληψη του στιγμιαίου. Ο Μανέ ήταν επίσης ο πρώτος καλλιτέχνης που απαθανάτισε την καθημερινή ζωή στη μεγάλη πόλη στους πίνακές του, πεπεισμένος, όπως ο Μπωντλέρ, ότι «ο αληθινός ζωγράφος είναι εκείνος που είναι ικανός να αντλήσει την επική πλευρά της μοντέρνας ζωής.»
Η Ιππεύτρια, Ανφάς ανήκει σε μια ημιτελή σειρά των τεσσάρων εποχών που ζωγράφισε ο Εντουάρ Μανέ τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του, που τα παρήγγειλε ο φίλος του Αντονίν Προύστ, ο τότε Υπουργός Καλών Τεχνών. Το θέμα των τεσσάρων εποχών που παρουσιάζονταν από γυναικείες φιγούρες ήταν σχετικά διαδεδομένο στην ιστορία της δυτικής ζωγραφικής. Η ίδια η κουνιάδα του Μανέ, η ζωγράφος Μπερτ Μορισό, είχε παράγει μία από αυτές τις σειρές προβάλλοντας νεαρές γυναίκες ντυμένες με στυλάτα φορέματα. Ήταν επίσης σύνηθες στις Ιαπωνικές γκραβούρες - οι οποίες ήταν πολύ διαδεδομένες εκείνη την εποχή - οι εποχές να συμβολίζονται από χαρακτηριστικά εταίρων.
Ο καλλιτέχνης ήταν πολύ άρρωστος όταν ξεκίνησε αυτή τη σειρά και κατάφερε να ολοκληρώσει μόνο τον πρώτο από τους πίνακες, την Άνοιξη, για την οποία πόζαρε η διάσημη ηθοποιός του Γαλλικού Θεάτρου (Comédie-Française) Ζαν Ντεμαρσί (μπορείς να το τσεκάρεις στο Αρχείο μας). Ο Μανέ εξέθεσε τον πίνακα με μεγάλη επιτυχία στο Σαλόνι το 1882 μαζί με το αριστούργημα από το τέλος της καριέρας του, Ένα μπαρ στη Φολιέ-Μπερζέρ (το οποίο επίσης μπορείς να βρεις στο Αρχείο μας). Η Μαίρη Λωρέν ήταν η καθήμενη για το Φθινόπωρο, το οποίο δεν είχε χρόνο να τελειώσει. Η Λωρέν, μια πολύ καλή φίλη του Μανέ στο τέλος της ζωής του, έφτασε στο Παρίσι σε ηλικία 17 ετών για να κάνει το ντεμπούτο της ως ηθοποιός και σύντομα έγινε διάσημη, συχνάζοντας στους καλλιτεχνικούς και λογοτεχνικούς κύκλους της πρωτεύουσας. Ενέπνευσε μέχρι και την ηρωίδα του Μαρσέλ Προυστ, Οντέτ Σουάν, στο [έργο] Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο.
Για την Ιππεύτρια, Ανφάς στο Μουσείο Τίσεν-Μπορνεμίτσα, το οποίο ίσως υπήρχε η πρόθεση να αντιπροσωπεύσει το Καλοκαίρι, η καθήμενη ήταν μια νεαρή γυναίκα λιγότερο γνωστή σε σχέση με τις υπόλοιπες, η κόρη της κυρίας Σαγκέζ, μιας βιβλιοπώλη στην οδό ντε Μοσκού. Παρακινημένος από την επιτυχία της Άνοιξης στο σαλόνι της προηγούμενης χρονιάς, ο Μανέ έδωσε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό το έργο με την πρόθεση να το παρουσιάσει στο Σαλόνι το 1883. Παρήγαγε τρεις εκδοχές: μια σε μεγάλο βαθμό ανολοκλήρωτη Ιππεύτρια στο προφίλ, στο ίδιο στυλ· μια άλλη Ιππεύτρια, Ανφάς σε μεγαλύτερο μέγεθος· και αυτόν τον πίνακα. Από τους τρεις, μόνο ο τελευταίος επιλέχθηκε για την μετά θάνατον έκθεση του καλλιτέχνη που οργανώθηκε στον Ιανουάριο στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά δίπλα στην Άνοιξη και το Φθινόπωρο.
- Paloma Alarcó
Παρουσιάζουμε το σημερινό εξαιρετικό έργο χάρη στο Εθνικό Μουσείο Τίσεν-Μπορνεμίτσα στη Μαδρίτη. Επίσης, αν θα ήθελες να μάθεις περισσότερα για τους ίδιους τους Ιμπρεσσιονιστές (ο Μανέ ήταν πολύ κοντά σε αυτή την ομάδα), τσέκαρε το εκτενές μας μάθημα για τον Ιμπρεσσιονισμό.
ΥΓ. Εδώ θα βρεις τα δέκα καλύτερα πορτρέτα του Εντουάρ Μανέ!