Ζακ-Λουί Νταβίντ
Σήμερα, χάρη στα Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών του Βελγίου σου παρουσιάζουμε έναν από τους πιο διάσημους πίνακες ζωγραφικής στον κόσμο. Ταυτόχρονα, είναι το τελευταίο αριστούργημα από τη συλλογή τους που παρουσιάζουμε κατά τη διάρκεια του ιδιαίτερου μήνα μας με το μουσείο. Απόλαυσε :) Και, Χαρούμενο Χάλογουιν!
Παρίσι, Σάββατο, 13 Ιουλίου 1793. Στις 7:15 μ.μ., μετά από μια σύντομη διαμάχη με τη φίλη του θύματος, τη Σιμόν Εβράρντ, η Μαρί-Αν Σαρλότ Κορντέ μπήκε στο δωμάτιο του Ζαν Πολ Μαρά στον αριθμό 30 της Ρου ντε Κορντιέ. Λίγο πριν, είχε αγοράσει ένα μεγάλο μαχαίρι σε ένα κατάστημα κοντά στο Παλέ Ρουαγιάλ. Το έχωσε επιδέξια στο στήθος του πολιτικού και δημοσιογράφου, ο οποίος ήταν στο μπάνιο εκείνη τη στιγμή για να ανακουφίσει τον πόνο που του προκαλούσε η δερματική του πάθηση. Η αριστοκράτισσα Σαρλότ Κορντέ ήταν μια ένθερμη βασιλόφρων από την Καέν που είχε στο μυαλό της να απαλλάξει τον κόσμο από την ταραχή του Μαρά. Συνελήφθη αμέσως μετά τη δολοφονία και ύστερα από συνοπτική δίκη στην οποία καταδικάστηκε σε θάνατο, αποκεφαλίστηκε. Από τον Σεπτέμβριο του 1789, ο Μαρά εξέδιδε την εφημερίδα «Ο φίλος του Λαού» και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Η πολιτική της εφημερίδας ήταν σκληρή και αδίστακτη. Οι ευκαιρίες εκμετάλλευσης της δολοφονίας στην πολιτική προπαγάνδα δεν πέρασαν απαρατήρητες και η Εθνική Συνέλευση ζήτησε από τον Ζακ-Λουί Νταβίντ να απαθανατίσει τον Μαρά σε καμβά. Εκείνη την εποχή, ο Νταβίντ δεν ήταν μόνο ο πιο εξέχων Γάλλος καλλιτέχνης, αλλά και στενός προσωπικός φίλος του Μαρά, μέλος του επαναστατικού συμβουλίου και πρόεδρος της Λέσχης των Ιακωβίνων. Ως μέλη της Συνέλευσης, και οι δύο άνδρες ψήφισαν υπέρ της θανατικής ποινής για τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΣΤ'. Από έναν νεοκλασικό καλλιτέχνη αναμένει κανείς θέματα και σκηνές που αναφέρονται στην κλασική Αρχαιότητα και τις πολιτικές αρετές της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Ωστόσο, τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ο Νταβίντ τοποθέτησε ένα σύγχρονο θέμα σε ένα σύγχρονο περιβάλλον. «Πίστευα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να τον δείξω όπως τον βρήκα, γράφοντας για την ευτυχία και την ευημερία των ανθρώπων», είπε ο Νταβίντ. Και ενώ ο κλασικός ήρωας μεταφέρθηκε στο παρόν, δεν υποτιμάται. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Νταβίντ περιόρισε την αναγνωρισιμότητα και την «απτότητα» στο ελάχιστο του υποκειμένου, τον Ζαν-Πολ Μαρά, και αυτό που τον έκανε ήρωα. Δεν υπάρχει καθιστικό, δολοφόνος, φίλος - άνδρας ή γυναίκα - για να τοποθετήσει κανείς το θέμα στην καθημερινή πραγματικότητα. Δεν υπάρχει ενδυμασία για να τοποθετήσει κανείς τη σκηνή χρονικά: ο Μαρά είναι γυμνός. Μόνο μερικά κομμάτια της επαναστατικής δραστηριότητάς του (είδη γραφής), ο αλτρουισμός και το πνεύμα κοινότητας (το γράμμα), τα βάσανα (το μπάνιο) και ο ηρωικός θάνατος (το ματωμένο μαχαίρι) συνδυάζονται για να απεικονίσουν τον Μαρά ως τον γενναιόδωρο ήρωα που είναι πρόθυμος να θυσιάσει τη ζωή του για να πετύχει τα επαναστατικά ιδεώδη του.
Κείμενο: Φρεντερίκ Λιν © Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών του Βελγίου, Βρυξέλλες
Υ.Γ. Δες εδώ τις Εκτυπώσεις DailyArt. :)
Υ.Υ.Γ. Τι σχέση έχει η Γαλλική Επανάσταση με τους Coldplay; Κάνε κλικ εδώ για να μάθεις. :).