Κλοντ Μονέ
Στη μεταχείριση της επιφάνειας της θάλασσας, μπορεί κανείς να δει πλήρως ανεπτυγμένη την ιμπρεσιονιστική τεχνική του Μονέ. Σκιες, αντανακλάσεις και κινήσεις αποδίδονται με μια σειρά κοφτών, καμπυλωτών πινελιών με καθαρά, μη αναμεμειγμένα χρώματα. Αν παρατηρήσει κανείς τον πίνακα από απόσταση με μισόκλειστα μάτια, τα στοιχεία ρέουν μαζί εντός μιας οπτικής ενότητας και η ζωγραφική επιφάνεια μοιάζει σχεδόν να πάλλεται–ακριβώς όπως μια καλοκαιρική μέρα στη θάλασσα, όπου η επιφάνεια του νερού σπάει από τον άνεμο για να γίνει εκατομμύρια μικροσκοπικά καθρεφτάκια που αστράφτουν. Αυτήν την εντύπωση ήθελε να μεταδώσει ο Μονέ, όπως τη βίωσε εκείνη τη μέρα του 1882 στους γκρεμούς του Πουρβίλ.
Τόσο ατμοσφαιρικό! Τα λεμε αύριο!