Joseph Mallord William Turner
Δέκα χρόνια μετά το τελευταίο ταξίδι του στη Ρώμη, ο Τέρνερ οραματίστηκε την Αιώνια Πόλη μέσα από το πέπλο των αναμνήσεων. Μπαρόκ εκκλησίες και αρχαία μνημεία μέσα και πέριξ της Ρωμαϊκής Αγοράς μοιάζουν να διαλύονται στο ιριδίζον φως ενός φεγγαριού που ανατέλλει στα αριστερά και ενός ήλιου που δύει πίσω από τον Καπιτωλίνο Λόφο στα δεξιά. Εν μέσω αυτών των θαυμάτων οι κάτοικοι της πόλης ζουν την καθημερινότητά τους. Η μαργαρώδης παλέτα και τα λαμπυρίζοντα χρωματικά εφέ αποκαλύπτουν τον Τέρνερ στα καλύτερά του.
Όταν εκτέθηκε για πρώτη φορά στη Βασιλική Ακαδημία το 1839, ο πίνακας συνοδευόταν από ένα τροποποιημένο ρητό του αριστουργήματος του Λόρδου Βύρωνα, Το προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ (1818): «Η σελήνη είναι ψηλά, κι όμως δεν είναι νύχτα, / Ο ήλιος ακόμα διαιρεί τη μέρα με εκείνη.» Όπως το ποίημα, ο πίνακας του Τέρνερ αντηχεί τη διαχρονική μεγαλοπρέπεια της Ρώμης, η οποία υπήρξε για τους καλλιτέχνες ανά τις εποχές λιγότερο ένα πραγματικό μέρος και περισσότερο ένα φανταστικό.
ΥΓ. Αγαπητές χρήστριες και αγαπητοί χρήστες του DailyArt θα θέλαμε να σας ζητήσουμε μια χάρη: λαμβάνουμε μέρο στο DesignWays, διαγωνισμό για την πιο καλοσχεδιασμένη εφαρμογή κινητού. Αν σας αρέσει το DailyArt, πιστεύετε ότι μας αξίζει ένα βραβείο και θα θέλατε να μας βοηθήσετε, παρακαλούμε ψηφίστε μας εδώ! Σας ευχαριστούμε! :)
ΥΓ'. Η μαγευτική ομορφιά των ερειπίων είλκυε τους καλλιτέχνες ανά τους αιώνες. Εδώ μπορείς να μάθεις περισσότερα σχετικά.