Βίνσεντ βαν Γκογκ
Για έναν ολόκληρο χρόνο, από τις 9 Μαΐου του 1889 έως τις 16 Μαΐου του 1890, ο Βίνσεντ βαν Γκογκ ξεκινούσε τις μέρες του με παρόμοιο τρόπο. Κάθε πρωί, καθώς κοίταζε έξω από το παράθυρο του δωματίου του, έβλεπε μια σκηνή ακριβώς όπως αυτή του πίνακα: έναν σιτοβολώνα περιφραγμένο με έναν χαμηλό πέτρινο τοίχο, μερικές λεύκες και μια παλιά αγροικία, όλα λουσμένα στο πρωïνό φως. Αυτό το παράθυρο έβλεπε ανατολικά και η καθημερινή θέα του ανατέλλοντος ηλίου γέμιζε τον Βίνσεντ ενθουσιασμό και έμπνευση. Άρχισε μάλιστα να ζωγραφίζει αυτή τη σκηνή, που απεικονίζει έναν εργάτη να δουλεύει τη γη, στα τέλη Αυγούστου 1889 και την τελείωσε στις 2 Σεπτεμβρίου. Αυτό ήταν ένα μεγάλο βήμα για τον καλλιτέχνη, καθώς δεν είχε ζωγραφίσει για περίπου ενάμιση μήνα από τα μέσα Ιουλίου. Το προσωπικό στο άσυλο Σεν-Πολ ντε Μοζόλ στο Σεν-Ρεμί όπου διέμενε, τον είχε κλειδώσει έξω από το ατελιέ του μέχρι να ανακτήσει την υγεία του και μια πιο ήρεμη ψυχική κατάσταση.
Ο Βαν Γκογκ αναφέρθηκε σε αυτόν τον πίνακα στην επιστολή του προς τον αδερφό του Τεό που χρονολογείται στις–ή περίπου στις–2 Σεπτεμβρίου: «Χθες άρχισα να δουλεύω ξανά λίγο–κάτι που βλέπω από το παράθυρό μου–ένα χωράφι με κίτρινες καλαμιές που οργώνονται, την αντίθεση της μωβ οργωμένης γης με τις λωρίδες των κίτρινων καλαμιών, φόντο λόφων. Η δουλειά μου αποσπά την προσοχή απείρως καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, και αν μπορούσα για άλλη μια φορά πραγματικά να ρίξω τον εαυτό μου σε αυτήν με όλη μου την ενέργεια, θα ήταν ίσως η καλύτερη λύση» (Επιστολές, αρ. 798).
Να έχετε όλοι μια ήρεμη Τετάρτη!
ΥΓ. Μη χάσεις τη συλλογή προϊόντων Βαν Γκογκ στο DailyArt Shop!
ΥΓ'. «Νιώθω ζωντανός μόνο όταν ζωγραφίζω». Διάβασε πώς η τέχνη έσωσε τη ζωή του Βαν Γκογκ.