ژوپیتر و یو

امروز آخرین یکشنبه ما با مجموعه موزه تاریخ هنر است، امیدواریم از این ماه خاص لذت برده باشید! زمان برای یک کلاسیک مطلق: کورجو!

هنگامی که یو از ژوپیتر (در اساطیر رومی، پادشاه خدایان و انسان، ارباب بهشت و زمین) فرار کرد، در روز روشن ابرهای تیره را احضار کرد تا فرد مورد نظر خود را از فرار نگه دارد و او را مخفیانه اغوا کند، چون از انتقام همسر حسودش یونو می‌ترسید. کورجو با استفاده از یک قالب عمودی باریک، رویارویی پرشور را بر نمای پشت برهنه ظریف متمرکز می‌کند و آن را در محیطی گرم و مرطوب قرار می‌دهد. او با ظرافت بسیار پیوند شهوانی این ایزد را با یو، دختر فانی خدای رودخانه، ایناخوس، به تصویر می‌کشد: چهره ژوپیتر که یو را می‌بوسد، به آرامی در میان مه خاکستری می‌درخشد، در حالی که دستش به آرامی کمر او را می‌گیرد. به نظر می‌رسد قربانی مفروض هرگونه فکر فرار را رها کرده است. آهویی که در گوشه سمت راست پایین می‌نوشد، ردی از آراستگی مسیحی را به موتیف اروتیک می‌دهد: "چنان كه آهو براي نهرهای آب شدت اشتياق دارد، همچنان ای خدا جان من اشتياق شديد برای تو دارد." (مزامیر ۴۲:۱)

توانایی کورجو در ترکیب تصویرسازی عرفانی از طبیعت با پیکر ایده‌آل کلاسیک و بیان احساسات والا، آثار بعدی او را به پیشگامان اصلی اصول هنری باروک تبدیل کرد. نقاشی حاضر (همراه با دیگر آثار) به سفارش دوک فدریکو گونزاگا از منتووا خلق شد که به احتمال زیاد آن‌ها را به امپراتور کارل پنجم هدیه داد. احتمالا دلیل خاصی برای این کار وجود داشته است: اهمیت سیاسی نمایش دادن صحنه‌های اسطوره‌ای یا تاریخی تجاوز جنسی. آن‌ها به طور گسترده‌ای به عنوان استعاره از قدرت مطلق پذیرفته می‌شدند، اما در حالت ایده‌آل، باید تاثیر مفیدی داشته باشند. این امر رضایت مشتاقانه قربانی را در نقاشی حاضر توضیح می‌دهد.

زن، زندگی، آزادی -م