میدانستید که ما عاشق موزه ونگوگ در آمستردام هستیم؟ در حال حاضر در این موزه (و در بخش آنلاین) میتوانید نمایشگاه ماندن را ببینید، که شامل تعداد زیادی از شاهکارهای ونگوگ میشود. این موزه کلکسیون عظیمی از آثار هنری دارد که توسط هنرمندان دیگر نیز خلق شدهاند؛ این نمایشگاه دههای از دستآوردها را جشن میگیرد.
به جز خود آثار هنری، داستانهای پشت این دستآوردها نقشی اصلی را در این نمایشگاه بازی میکنند. همچنین، گروهی متنوع از مردم، از کارکنان انبار تا ساکنین آمستردام، داستانهای شخصی خود به همراه دستآوردهای هنری خود در دههی اخیر را بیان میکنند. امیدواریم برای شما هم جالب باشند. امروز ما داستانی از نوشتهی فِلیز هافرکمپ، ساکن آمستردام را به عنوان تنبلی اثر فلیکس والوترون، تقدیم شما میکنیم.
«من در این اثر دختری را میبینم که بر تختی دراز کشیده و اثر نیازمند کندهکاری و جوهر بسیاری بوده است. او با آرامش و سکون دراز کشیده، افکار او در رفت و آمدند، اما او مجبور نیست وقت زیادی برای آن بگذراد. دنیای اطراف او آهسته شده و به تدریج محو میشود. من ذهنی آشفته دارم و برخی اوقات یافتن آرامش برایم کاری دشوار است. این تصویر از دختر و گربهاش آن آرامش را به من میدهد. محرکها و پترنهای بسیاری دارد، و با این حال بسیار آرامشبخش است. شکیبایی و زمان بسیاری پشت تمامی خطوط و مربعهای کوچک صرف شده، انگار گونهای از مدیتیشن است. من را آرام میکند، به دلیل اینکه باقی مسائل جهان هنگامی که به این اثر نگاه میکنم برایم بیاهمیت است».
پ.ن: چند وقت پیش ما از کارکنان موزهی ونگوگ خواستیم که آثار مورد علاقهی خود را از کلکسیون موزه با ما به اشتراک بگذارند. در اینجا میتوانید انتخابهای آنها را ببینید!