گندم‌زار سبز، اوور

اگر از نقاشی‌های سبز خوشتان نمی‌آید، امروز را با اثر دیگری آغاز کنید!

ون گوگ در ماه مه ۱۸۸۹ م.، پس از دوره‌ای از بیماری روانی، داوطلبانه وارد آسایشگاه سنت‌پل-دو-مو‌لز در سن-رمی شد. یک سال بعد، در جست‌وجوی تغییری تازه و شروعی نو، به اوور-سور-اواز، دهکده‌ای در شمال پاریس نقل مکان کرد. او تنها دو ماه در آن‌جا ماند اما در همین مدت کوتاه مجموعه آثاری خارق‌العاده پدید آورد؛ پیش از آن‌که در ژوئیه ۱۸۹۰ م. به زندگی خود پایان دهد.

نقاشی گندم‌زار سبز، اوور یکی از آثار همان ماه‌های پایانی‌ست که بازتابی از ارتباط دوباره‌ی ون‌گوگ با طبیعت شمال فرانسه است. او در اوور، از کلیسای رمانسک، تالار شهر و خانه‌های کاه‌گلی نقاشی کرد اما همچنین مناظری آفرید که از هر روایت مستقیم خالی‌اند. این نقاشی یکی از آن مناظر "خالص" است. بدون هیچ شخصیتی و یا ساختمانی، فقط مزرعه، جاده و آسمان. چمن‌ها در باد می‌رقصند. آنها با ضرب‌قلم‌های فراخ در سایه‌هایی از سبز و آبی و لکه‌هایی از شکوفه‌های زرد درخشان به تصویر کشیده شده‌اند. دوسوم بوم به این مزرعه‌ی پرجنب‌وجوش اختصاص دارد؛ طبیعت در حرکت را به ثبت می‌رساند. 

کوچ به شمال برای ون گوگ حال‌وهوای بازگشت به خانه را داشت. رنگ‌های سوزان و اشباع جنوب، جایشان را به ته‌رنگ‌های آرام‌تر و خنک‌تر داده‌اند. در نقاشی امروز، حرکت پرانرژی قلم‌مو به سطح اثر با ضرب موزون جان می‌بخشد، به‌ویژه در نقطه‌ی تلاقی مزرعه با جاده و آسمان؛ جایی که سکون، تنها اندکی، در برابر جنب‌وجوش کلی اثر مقاومت می‌کند. در بالای سر، ابرها در گردشی نرم پیچ می‌خورند که بازتابی از پویایی در پایین بوم است. چه آرام، چه زنده!

پ.ن. با پنج منظره‌ی نمادین از طبیعت در آثار ون‌گوگ همراه شوید! فوق‌العاده‌اند، مگرنه؟ و راستی… اگر از طبیعت الهام می‌گیرید، مجموعه‌ی جدید کارت‌پستال ۵۰تایی منظره‌نگاری ما را از دست ندهید!