نیلوفرهای آبی

در سال ۱۸۴۰م. در چنین روزی، هنرمند بزرگ، کلود مونه یکی از بنیانگذاران امپرسیونیسم فرانسوی دیده به جهان گشود. مونه وفادارترین و پرکارترین فرد در میان پیروان فلسفهٔ این جنبش هنری بود و تا پایان عمر طولانی خود، همواره به اصول امپرسیونیسم تکامل بخشید.

طی سی سال پایانی زندگی این هنرمند، نیلوفرهای آبی سوژهٔ اصلی آثار هنری‌اش بودند. او حدود ۲۵۰ تابلو رنگ روغن با الهام از این گل‌ها خلق کرد. جالب اینجاست که بسیاری از این آثار زمانی کشیده شدند که مونه از بیماری آب مروارید رنج می‌برد – اما نقاشی امروز ما از آنها نیست.

هر سال از فصل بهار تا پاییز، مونه سه‌پایه‌هایش را دورتادور برکه‌ی کنار خانه‌اش در ژیورنی می‌چید تا بتواند هم زمان، حس‌واحساسات مختلف را روی چندین بوم ثبت کند و بعدها در کارگاهش آنها را بازبینی و اصلاح نماید. تابلوی «نیلوفرهای آبی» در موزه‌ی موما، که در سال ۱۹۰۴م. کشیده شده، بخشی از مجموعه‌ای متشکل از چهل‌وهشت نقاشی با عنوان «نیلوفرهای آبی: مجموعه‌ای از مناظر آبی» است که در سال ۱۹۰۹م. در گالری دوراند-روئل پاریس به نمایش گذاشته شد.

در این اثر، مونه ثابت می‌کند که خدای رنگ‌هاست. باغ ژیورنی تبدیل به آزمایشگاهی شد که به دگرگونی بنیادین نقاشی‌هایش انجامید؛ جایی که رنگ بر فرم چیره شد. این نوآوری مونه، پیش‌درآمدی بود بر جنبش انتزاعی که پس از جنگ جهانی دوم توسط هنرمندان مکتب نیویورک بسط داده شد.

تا فردا!

با کمکهای مالی خود به ما کمک کنید تا بتوانیم پاییز امسال نسخه‌ی جدید دیلی‌آرت را منتشر کنیم:
http://support.getdailyart.com