دوشن و دستیارش با استفاده از تحریک الکتریکی احساس ترس را برمی انگیزانند

از عجیب و شگفت انگیز تا مضحک و تحسین برانگیز همه کلماتی هستند که می توان با آنها گیوم-بنجامین-اماند-دوشن دو بولونیه را توصیف کرد. در سال 1806 متولد شد و اولین تخصص او عصب شناسی بود. او کاملا موفق بود و چندین اکتشاف بزرگ در این زمینه، مانند هدایت الکتریکی اعصاب هم به او نسبت داده می‌شود. او بیماری‌های اعصاب را مورد مطالعه قرار داد و چندین مورد هم مانند دیستروفی عضلانی دوشن به نام او نامگذاری شد. به دنبال نظریه‌ای که صورت به روح متصل است، او فکر کرد که اگر جریان‌های الکتریکی را روی صورت اعمال کند می‌تواند ماهیچه‌ها را تحریک کرده و از نتایج عکس بگیرد. اما او با انبوهی از مشکلات فنی مواجه شد. اعمال شوک آسان بود ولی آثار به سرعت از بین می‌رفتند. سپس او کفاش بیچاره‌ای را پیدا کرد که از فلج بل رنج می برد. به علت این بیماری، صورت او پس از اعمال شوک انقباضات ناشی از شوک را برای دقایقی نگه می‌داشت - مدتی کافی برای عکاسی. برای این منظور، دوشن با پل تورناچن (معروف به پل نادار) تماس گرفت و او هم با خوشحالی تعداد زیادی عکس از بیمار از شکل افتاده گرفت. نتایج در "مکانیزم چهره‌ی انسان" ( Mecanisme de la pgysionomie Humaine) منتشر شد. این نتایج بسیار دردناک به نظر می‌رسند اما بیهوده نبودند. دوشن توانست مشخص کند که کدام ماهیچه‌ها با یک لبخند واقعی منبقض می‌شوند. در چهره‌شناسی لبخند واقعی به لبخند دوشن معروف است. افرادی که هنگام لبخند زدن از این ماهیچه‌ها استفاده نکنند ممکن است در حال نشان دادن علائم اجتماع ستیزی باشند. کفاش بیچاره به خاطر وضعیتش چیزی احساس نمی‌کرد، شاید به علت پیشرفت سیفلیس. هرچند، شما نباید این کار را در خانه امتحان کنید. 
-اریک