Ferdinand Hodler
ترکیب‌بندی نقاشی روز در غالب نهایی خود مراحل مختلف بیدار شدن در حالتهایی پیاپی را نشان می‌دهد. زنان حاضر در تصویر از خواب بیدار شده‌اند و (بعضی از آنها) خود را در مقابل هجوم نور خورشید می‌پوشانند؛ بقیه ی آنها این مرحله را رد کرده‌اند و در حال ستایش شکوه روز هستند که با گلهای پراکنده‌‌ای در سراسر بخش پایینی تصویر نشان داده شده است.
همه‌ی حالتهایی که با دستها گرفته و نشان داده‌شده‌اند نیم‌دایره‌ای تشکیل می‌دهند و زینت بخش قسمت بالایی تصویر می‌شود. خطوط پیکرهای کشیده شده از هم جدا هستند؛ پاها و انگشتان پا مجموعه‌ای از حالتهای به هم‌پیوسته را ایجاد می‌کند.
این توصیفی که خود فردیناند هادلر از موضوع تصویر دارد، بر روی برهم‌کنش بیان نمادین و ژست و حالت زینتی تمرکز دارد. در این تصویر پنج زن بر روی پارچه‌ای آبی در علفزار نشسته‌اند؛ گلهایی ریز بر روی زمین پراکنده‌شده‌اند که همرنگ پارچه هستند. همینطور که نور تقریبا زردرنگ طلوع آفتاب به بالای قوس افق می‌رود، چهار بانویی که در سمت بیرونی قرار دارند می‌چرخند تا رو به مدلی باشند که در مرکز قرار دارد، حالتی که با پیچش بدنها و موقعیت قرارگیری دستها انتقال داده می‌شود حالتهایی مختلف از حس ترس تا سرخوشی است. دستهای زنی که در مرکز قرار دارد مثل بعضی از حرکاتی که در مراسم آیینی دعا انجام می‌دهند بالا گرفته‌شده است و آزادانه بدن خود را در مقابل پرتوهای نور باز و رها می‌کند بدون اینکه خود را در مقابل پرتوها بپوشاند. توالی این ژستها و حالتها و پیچش رقص مانند بدنها در ترکیب با پستی و بلندی‌های ملایم علفزار طراحی ظریف و زیرکانه از اهمیت حالتهای بیانگرانه به‌وجود می‌آورد که کل نقاشی را احاطه کرده‌است.
نقاشی روز با رنگهای روشن و ویژگی‌های زینتی جذابش که نوایی دلپذیر از رویش به همراه دارد با فضای غم‌آلود نقاشی شب ( که قبلا در هنرروزانه نمایش داده‌ایم) در تقابل است. برته ژاک که در سال ۱۸۹۸ با هادلر ازدواج کرد، مدل پیکرهای این نقاشی است. در آثار هادلر، برته نمایانگر نمونه‌ای از بانویی ملکوتی، و تجسمی از پاکی و حقیقت است.
تا پایان دهه‌ی ۱۸۹۰، فردیناند بر نبرد خود در جهت شناخته‌شدن از دید عموم و سبک فایق آمد. بنابراین نقاشی روز (Der Tag) را می‌توان به عنوان سرودی شخصی برای نوری دید که پس از ناکامی سالهای قبل، زندگی این هنرمند را روشنی می‌بخشید.
هادلر در این منظره موقعیت شخصی‌اش را از راه آمیختن هنر خود با لذت شروعی تازه برانگیخته کرد. احتمالا موفقیت فراوان این نقاشی در نمایشگاه جهانی پاریس در سال ۱۹۰۰ و نوزدهمین نمایشگاه مکتب هنری جدایی وین در سال ۱۹۰۴ بر تصمیم این هنرمند برای خلق دو نسخه‌ی دیگر از این نقاشی تاثیر گذاشته است.
نقاشی امروز را به لطف موزه ی هنرهای زیبای برن تقدیمتان می کنیم.