هنری فانتن-لاتور با امپرسیونیست های تازه کار در ارتباط بود و با هنرمندانی مانند ادوار مانه معاشرت میکرد، که تا زمان مرگ مانه در سال 1883 میلادی رفاقتش با او را حفظ کرد. اما سبک فانتن-لاتور با معاصرانش متفاوت بود زیرا ترجیح میداد نقاشی را به سبک واقع گرایانه تری انجام دهد، و با استفاده از رنگهای خاکستری و خاکی تر، صحنه های آرام تری ایجاد کند.
این پرتره از خواهرش توسط نمایشگاه سالن (Salon) به دلیل ناتمام ماندن در سال 1859 میلادی رد شد. اگرچه او عمدا روی صورت و دستهای سوژه تمرکز کرده بود و لباسش و پس زمینه را به سادگی کشیده بود. در عوض آثار او، همراه با سایر آثاری که نمایشگاه آنها را رد کرده بود، در استودیوی هنرمند فرانسوا بونوین که بعدها به کارگاه فلاندرز بونوین معروف شد به نمایش گذاشته شد.
در سال 1861 میلادی پرتره مشابهی از ماری فانتن-لاتور که توسط برادرش نقاشی شده بود در نمایشگاه سالن به نمایش درآمد، این بار در ژستی دیگر و با پس زمینه تزئین شده.
پی نوشت: در اینجا میتونین در مورد ارتباط هنری فانتن-لاتور با واگناریسم (Wagnerism) در هنر بخونین.