ایزولدا

این ماه دوباره با Europeana همکاری می کنیم تا فصل جدید و فوق العاده ی هنر نو (Art Nouveau) آنها را (۲۱ فوریه تا ۲۹ مه) جشن بگیریم. این فصل عمق و تنوع این جنبش هنری را جستجو می کند و زیبایی جواهرات و پوسترها و دیگر چیزهای مربوط به هنر نو به نمایش می گذارد. این نمایشگاه توسط یک نمایشگاه جدید و بزرگ هدایت می شود که داستان هنر نو را از زمان پیدایش تا دوران شکوفایی بازگو می کند و بیش از پنجاه اثر از بیش از بیست موزه را به نمایش می گذارد. 

امروز ما اثری از تصویرگر انگلیسی اوبری بردسلی (1872-1898) که یکی از چهره های برجسته ی جنبش زیبایی شناسی و دوره ی هنر نو است را بررسی می کنیم.

در داستان های شاه آرتور، شاهزاده ی ایرلندی ایزولدا و شوالیه تریستان با یک معجون عشق به یکدیگر پیوند می خورند که در نهایت نتیجه ی تراژیکی به همراه دارد. هرچند که بردسلی مرگ آرتور اثر مالوری، نسخه ای که در دوران مدیوال در قرن 15 منتشر شد را به تصویر کشیده اما احتمالا ایزولدا در اینجا اشاره به اپرای واگنر درباره تریستان و ایزولدا دارد. بردسلی شیفته ی موسیقی واگنر بود و گفته بود که "هر کار لازم باشد می کنم و هرجایی لازم باشد می روم... تا موسیقی واگنر را بشنوم." 

بردسلی لحظه ای را به تصویر می کشد که ایزولدا می خواهد از جامی بنوشد که حاوی معجون عشق است و نه زهری که انتظارش را دارد. بردسلی از پرده ی زرشکی روشنی استفاده می کند تا ایزولدا را مانند فیگوری روی استیج از بقیه جدا کند.

ایزولدا به عنوان یک لیتوگرافی رنگی در مجله ی استودیو در 1895 تکثیر شد. استودیو مجله ای مصور از هنرهای زیبا و هنرهای تزیینی بود که اولین بار در سال 1893 و در لندن با طرح جلدی که اثر بردسلی بود منتشر شد. مجله ی استودیو تاثیر زیادی در توسعه ی هنر نو (Art Nouveau) داشت.

او که در طول زندگی خود به علت بیماری ناخوش بود، در سن بیست و پنج سالگی بر اثر سل جان خود را از دست داد و طول حرفه ی هنری اش به طرز غم انگیزی کوتاه شد. در مختصر زمانی که زنده بود، هنر متمایز او مورد تحسین و تجلیل بود و تاثیر بسیاری داشت؛ البته هنوز هم همینطور است.