این اثر که در سال 1877 میلادی نقاشی شده است، تفرجگاه «Argenteuil» را به تصویر میکشد که از ساحل رودخانه «سِن» به پاییندست نگاه میکند. «کلود مونه» در سال 1871 به آرژنتویل در حومه شهر پاریس نقل مکان کرد و به مدت شش سال در آنجا زندگی کرد؛ او با الهام از مناظر زیبای رود «سن» که با نمادهای زندگی مدرن مانند دودکشها، قایقها و کالسکههای لوکس همگام بود، تعدادی منظره از این منطقه نقاشی کرد.
در دهه 1870 میلادی، «آرژنتویل» نشانههایی از مدرنیزاسیون و زندگی صنعتی را از خود نشان میداد و یکی از پیشروترین مناطقِ در حال رشد در مجاورت پاریس بود. با پیشرفت فناوریهایی نظیر قایق بخار و راهآهن، مسیر «آرژنتویل» در امتداد رود «سن»، به جای اینکه مانند گذشته یک مسیر تجاری باشد، تبدیل به یک گردشگاه محبوب شد. «مونه» در طول این مدت اغلب یک خط افق بلند را به نمایش میگذاشت و ترکیببندی تصویریاش تحت سلطه پوشش گیاهی وحشی در پیشزمینه بود و تنها حدود نیمی از بوم به منظره رودخانه و آسمان بالای آن تعلق داشت. کرانههای دورِ این منظره نیز توسط یک کارخانه اَره، یک کارخانه چرمسازی، یک کارخانه آهن و همچنین خانههای مسکونی اطراف آنها پر شده بود.
با این حال، «مونه» تصمیم گرفت برخی از این نشانههای جهان صنعتی را از نقاشی خود بیرون بیاورد. او با دقت مکان نقاشی خود را انتخاب کرد تا ترافیک تجاری رایج در رودخانه «سن» و کارخانههای دارای دودکش را (که نماد زندگی صنعتی و مدرن) بود از منظره خود حذف کند و حضور عناصر طبیعی را به حداکثر برساند. با انجام این کار، «مونه» آرزو داشت فضای منزوی و آرامی را که مشخصه این منطقه بود به تصویر بکشد و به جای زندگی مدرن و شلوغ، از گذشته بکر و دستنخورده این منطقه تمجید کند. در سال 1877 میلادی، «مونه» تنها چهار بوم از «آرژنتویل» را نقاشی کرد که همهی آنها شهر و رودخانه را از دیدگاه مکانی مشابه نشان میدادند.